Journal №6 (34) vol. 2 / 2020|KELM

WYKAZ ZAŁĄCZONYCH PLIKÓW

WDRAŻANIE NOWOCZESNYCH TECHNOLOGII INNOWACYJNYCH JAKO SPOSÓB NA ROZWÓJ POTENCJAŁU TWÓRCZEGO NAUCZYCIELA I STUDENTA MEDYCYNY

Iryna Pylypchuk, Vadym Flud

Iryna Pylypchuk, kandydat nauk medycznych, prodziekan Wydziału Lekarskiego, asystent Katedry Położnictwa i Ginekologii Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Medycznego imienia Daniela Halickiego, (Lwów, Ukraina)
Vadym Flud, kandydat nauk medycznych, kierownik dydaktycznego centrum symulacyjnego, asystent Katedry Położnictwa i Ginekologii Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Medycznego imienia Daniela Halickiego, (Lwów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-7205-3740, ORCID ID: 0000-0002-1563-604X

Anotation. Artykuł ujawnia wartość i znaczenie wdrożenia, zastosowania nowoczesnego nauczania symulacyjnego w szkoleniu studentów medycyny. Rozważane są zalety, wady i sposoby doskonalenia przygotowania studentów medycyny do wykorzystania technologii informatycznych w przyszłej działalności zawodowej. Podkreślono główne kierunki i sposoby zastosowania technologii informatycznych w nauczaniu i zarządzaniu edukacją medyczną. Uzasadnione są zalety i wady wdrażania innowacyjnych technologii w procesie nauczania. Wykazano, że wykorzystanie tych technologii w nauczaniu zwiększa motywację uczniów do wybranej specjalności i sprzyja kształtowaniu profesjonalnego myślenia i kreatywności w praktycznych działaniach. Udowodniono, że innowacyjne technologie uwalniają kreatywność nauczyciela i studenta.
Keywords: Artykuł ujawnia wartość i znaczenie wdrożenia, zastosowania nowoczesnego nauczania symulacyjnego w szkoleniu studentów medycyny. Rozważane są zalety, wady i sposoby doskonalenia przygotowania studentów medycyny do wykorzystania technologii informatycznych w przyszłej działalności zawodowej. Podkreślono główne kierunki i sposoby zastosowania technologii informatycznych w nauczaniu i zarządzaniu edukacją medyczną. Uzasadnione są zalety i wady wdrażania innowacyjnych technologii w procesie nauczania. Wykazano, że wykorzystanie tych technologii w nauczaniu zwiększa motywację uczniów do wybranej specjalności i sprzyja kształtowaniu profesjonalnego myślenia i kreatywności w praktycznych działaniach. Udowodniono, że innowacyjne technologie uwalniają kreatywność nauczyciela i studenta.

ANALIZA CECH PRZYWÓDCZYCH PRZYSZŁYCH SPECJALISTÓW PIELĘGNIARSTWA W ZAKRESIE ORGANIZACJI PODSTAWOWEJ PROFILAKTYKI HIV WŚRÓD MŁODZIEŻY STUDENCKIEJ

Olga Tkachuk

wykładowca wyższej kategorii kwalifikacyjnej, wykładowca metodyczny, wykładowca infekcjologii
Chmielnickiego Podstawowego Collegium Medycznego (Chmielnicki, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-517783-01

Anotation. W artykule zidentyfikowano i przeanalizowano cechy przywódcze przyszłego specjalisty pielęgniarstwa w organizacji podstawowej profilaktyki HIV wśród młodzieży studenckiej. Wybór i zróżnicowanie najważniejszych cech przywódczych niezbędnych w organizacji podstawowej profilaktyki HIV wśród młodzieży studenckiej przeprowadzono w następujących grupach: ogólne zarządzanie, właściwe przywódcze i specyficzne, charakterystyczne dla branży medycznej. Uzasadniona jest potrzeba każdej z wyróżnionych cech dla pomyślnego funkcjonowania lidera w organizacji podstawowej profilaktyki HIV wśród młodzieży studenckiej. Udowodniono potrzebę włączenia do procesu edukacyjnego wymagań dotyczących szkolenia przyszłych specjalistów pielęgniarstwa – liderów w organizacji podstawowej profilaktyki HIV. Istnieje możliwość i potrzeba kształtowania cech przywódczych wśród studentów uczelni medycznych, które powinny być traktowane jako podstawa edukacyjnego ideału przyszłego specjalisty pielęgniarstwa – lidera w celu udanej organizacji podstawowej profilaktyki HIV wśród młodzieży studenckiej.
Keywords: W artykule zidentyfikowano i przeanalizowano cechy przywódcze przyszłego specjalisty pielęgniarstwa w organizacji podstawowej profilaktyki HIV wśród młodzieży studenckiej. Wybór i zróżnicowanie najważniejszych cech przywódczych niezbędnych w organizacji podstawowej profilaktyki HIV wśród młodzieży studenckiej przeprowadzono w następujących grupach: ogólne zarządzanie, właściwe przywódcze i specyficzne, charakterystyczne dla branży medycznej. Uzasadniona jest potrzeba każdej z wyróżnionych cech dla pomyślnego funkcjonowania lidera w organizacji podstawowej profilaktyki HIV wśród młodzieży studenckiej. Udowodniono potrzebę włączenia do procesu edukacyjnego wymagań dotyczących szkolenia przyszłych specjalistów pielęgniarstwa – liderów w organizacji podstawowej profilaktyki HIV. Istnieje możliwość i potrzeba kształtowania cech przywódczych wśród studentów uczelni medycznych, które powinny być traktowane jako podstawa edukacyjnego ideału przyszłego specjalisty pielęgniarstwa – lidera w celu udanej organizacji podstawowej profilaktyki HIV wśród młodzieży studenckiej.

INTEGRACJA TREŚCI PROCESU EDUKACYJNEGO JAKO GŁÓWNY CZYNNIK KSZTAŁTOWANIA PODSTAW HARMONIJNEGO POSTRZEGANIA ŚWIATA U DZIECI W WIEKU 5-8 LAT

Svitlana Yakymenko

kandydat nauk pedagogicznych, profesor, profesor Katedry Pedagogiki Szkoły Podstawowej
Mikołajowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia W.O. Suchomłynskiego (Mikołajów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-6722-6333

Anotation. W artykule omówiono problem znaczenia integracji treści procesu edukacyjnego jako głównego czynnika kształtowania podstaw harmonijnego postrzegania świata u dzieci w wieku pięciu do ośmiu lat, co stwarza warunki do pełnego holistycznego rozwoju osobowości dziecka. Ujawniono różne podejścia badaczy do zrozumienia istoty pojęcia „integracja” i wpływu tego zjawiska na kształtowanie harmonijnego postrzegania świata u dzieci na podstawie holistycznych pojęć natury i społeczeństwa, rozwoju orientacji wartości i humanistycznego skupienia jednostki. W tym artykule omówiono integrację jako zasadę budowy procesu edukacyjnego, realizowaną w dwóch powiązanych ze sobą aspektach, takich jak merytoryczne i metody przyswajania przez dzieci zintegrowanych treści edukacyjnych. Nacisk kładziony jest na teoretyczne i metodyczne podstawy integracji wiedzy w edukacji, a mianowicie podstawy harmonijnego postrzegania świata u dzieci w wieku pięciu do ośmiu lat.
Keywords: W artykule omówiono problem znaczenia integracji treści procesu edukacyjnego jako głównego czynnika kształtowania podstaw harmonijnego postrzegania świata u dzieci w wieku pięciu do ośmiu lat, co stwarza warunki do pełnego holistycznego rozwoju osobowości dziecka. Ujawniono różne podejścia badaczy do zrozumienia istoty pojęcia „integracja” i wpływu tego zjawiska na kształtowanie harmonijnego postrzegania świata u dzieci na podstawie holistycznych pojęć natury i społeczeństwa, rozwoju orientacji wartości i humanistycznego skupienia jednostki. W tym artykule omówiono integrację jako zasadę budowy procesu edukacyjnego, realizowaną w dwóch powiązanych ze sobą aspektach, takich jak merytoryczne i metody przyswajania przez dzieci zintegrowanych treści edukacyjnych. Nacisk kładziony jest na teoretyczne i metodyczne podstawy integracji wiedzy w edukacji, a mianowicie podstawy harmonijnego postrzegania świata u dzieci w wieku pięciu do ośmiu lat.

ELEMENT MOTYWACYJNY W PROJEKCIE PEDAGOGICZNYM PRZYGOTOWANIA STUDENTÓW KIERUNKÓW NIEFILOLOGICZNYCH (NA MATERIALE KURSÓW TŁUMACZENIOWYCH)

Olena Yaremenko-Gasiuk

kandydat nauk pedagogicznych, docent
Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia M.P. Drahomanowa (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-9544-4733

Anotation. Pojęcie motywacji definiuje się jako system oparty na jedności czynników wewnętrznych i bodźców zewnętrznych, które determinują ludzkie zachowanie. Motywacja jest uważana za ważny czynnik udanego nauczania. Dlatego w tym badaniu chcielibyśmy zbadać element motywacyjny w nauce języka angielskiego dla studentów trzeciego i czwartego roku wydziałów i kierunków niefilologicznych, którzy studiują dyscypliny „Teoria i praktyka tłumaczenia”, „Tłumaczenie techniczne”, „Praktyka tłumaczenia” na Narodowym Uniwersytecie Pedagogicznym imienia M.P. Drahomanowa. Ankiety studentów przeprowadzone w ramach naszego badania ujawniły niektóre strategie projektowania pedagogicznego (bezpośrednio z perspektywy studentów – przyszłych nauczycieli), które mogą wzmocnić motywacyjny element uczenia się u takich uczniów. Ważnym czynnikiem jest to, że przyszli nauczyciele mogą zapewnić nauczycielom języków obcych pewne pomysły i sugestie, którzy z kolei mogą zwiększyć poziom motywacji swoich uczniów. Należy zauważyć, że istnieje już wiele badań dotyczących niektórych strategii stosowanych przez nauczycieli w kontekście nauczania języka obcego, ponadto niektórzy naukowcy sklasyfikowali je według określonych cech (Dornyei, Rost, Schmidt itp.). Dzięki nim udało nam się przeprowadzić nasze badania i uzyskać pozytywne wyniki dotyczące studentów kierunków niefilologicznych uniwersytetu pedagogicznego, a mianowicie studentów Wydziału Nauk Przyrodniczo-Geograficznych i Ekologii.
Keywords: Pojęcie motywacji definiuje się jako system oparty na jedności czynników wewnętrznych i bodźców zewnętrznych, które determinują ludzkie zachowanie. Motywacja jest uważana za ważny czynnik udanego nauczania. Dlatego w tym badaniu chcielibyśmy zbadać element motywacyjny w nauce języka angielskiego dla studentów trzeciego i czwartego roku wydziałów i kierunków niefilologicznych, którzy studiują dyscypliny „Teoria i praktyka tłumaczenia”, „Tłumaczenie techniczne”, „Praktyka tłumaczenia” na Narodowym Uniwersytecie Pedagogicznym imienia M.P. Drahomanowa. Ankiety studentów przeprowadzone w ramach naszego badania ujawniły niektóre strategie projektowania pedagogicznego (bezpośrednio z perspektywy studentów – przyszłych nauczycieli), które mogą wzmocnić motywacyjny element uczenia się u takich uczniów. Ważnym czynnikiem jest to, że przyszli nauczyciele mogą zapewnić nauczycielom języków obcych pewne pomysły i sugestie, którzy z kolei mogą zwiększyć poziom motywacji swoich uczniów. Należy zauważyć, że istnieje już wiele badań dotyczących niektórych strategii stosowanych przez nauczycieli w kontekście nauczania języka obcego, ponadto niektórzy naukowcy sklasyfikowali je według określonych cech (Dornyei, Rost, Schmidt itp.). Dzięki nim udało nam się przeprowadzić nasze badania i uzyskać pozytywne wyniki dotyczące studentów kierunków niefilologicznych uniwersytetu pedagogicznego, a mianowicie studentów Wydziału Nauk Przyrodniczo-Geograficznych i Ekologii.

FILOZOFIA MYŚLENIA KRYTYCZNO-REFLEKSYJNEGO W AKSJOLOGII ROZWOJU KULTURY OBYWATELSKIEJ

Anna Nabokova

Aspirantka Katedry Filozofii
Melitopolskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia Bohdana Chmielnickiego (Melitopol, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-4079-0898

Anotation. Znaczenie i sytuacja poznawcza wynikają z problemu modernizacji współczesnego szkolnictwa wyższego, w którym potencjał metodologiczny aksjologicznej, krytycznej i refleksyjnej filozofii jest niewystarczająco aktualny i wykorzystywany, w szczególności w rozwoju kultury obywatelskiej studentów szkół wyższych. Jednocześnie analiza literatury wskazuje na obecność różnych teorii, stanowisk, doświadczeń społecznych i osobistych praktyk nauczania obywatelskiego. Celem artykułu jest ujawnienie istoty i konstruktywnego potencjału zastosowania krytyczno-refleksyjnych funkcji filozofii w realizacji aksjologicznego podejścia do rozwoju kultury obywatelskiej kandydatów na studia wyższe. Dzięki filozoficznym i ogólnym naukowym podejściom oraz metodom funkcjonalnologicznym i procedurom poznawczym odrefleksjonowano tworzenie aksjologii wiedzy obywatelskiej w procesie naukowym i edukacyjnym, rola krytycznego myślenia i refleksji filozoficznej w dostarczaniu podstawowych stałych wartości kultury obywatelskiej. W związku z tym aksjologiczne podejście do rozwoju kultury obywatelskiej jako konstruktu transformacji wiedzy, zdolności i umiejętności w światopoglądowe priorytety jednostki i interioryzacji wartości społecznych jest uzupełnione aksjologicznym paradygmatem przez filozoficzne akompaniamenty działań transformacyjnych (procedury krytyczno-refleksyjne) nauczania obywatelskiego.
Keywords: Znaczenie i sytuacja poznawcza wynikają z problemu modernizacji współczesnego szkolnictwa wyższego, w którym potencjał metodologiczny aksjologicznej, krytycznej i refleksyjnej filozofii jest niewystarczająco aktualny i wykorzystywany, w szczególności w rozwoju kultury obywatelskiej studentów szkół wyższych. Jednocześnie analiza literatury wskazuje na obecność różnych teorii, stanowisk, doświadczeń społecznych i osobistych praktyk nauczania obywatelskiego. Celem artykułu jest ujawnienie istoty i konstruktywnego potencjału zastosowania krytyczno-refleksyjnych funkcji filozofii w realizacji aksjologicznego podejścia do rozwoju kultury obywatelskiej kandydatów na studia wyższe. Dzięki filozoficznym i ogólnym naukowym podejściom oraz metodom funkcjonalnologicznym i procedurom poznawczym odrefleksjonowano tworzenie aksjologii wiedzy obywatelskiej w procesie naukowym i edukacyjnym, rola krytycznego myślenia i refleksji filozoficznej w dostarczaniu podstawowych stałych wartości kultury obywatelskiej. W związku z tym aksjologiczne podejście do rozwoju kultury obywatelskiej jako konstruktu transformacji wiedzy, zdolności i umiejętności w światopoglądowe priorytety jednostki i interioryzacji wartości społecznych jest uzupełnione aksjologicznym paradygmatem przez filozoficzne akompaniamenty działań transformacyjnych (procedury krytyczno-refleksyjne) nauczania obywatelskiego.

ŻYCIE I DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWCA O.M. ZASUCHINA (1884-1922) W HISTORIOGRAFICZNYCH OPRACOWANIACH WSPÓŁCZESNEJ UKRAIŃSKIEJ NAUKI

Olga Osadcha

aspirantka
Narodowej Naukowej Biblioteki Rolniczej Narodowej Akademii Nauk Rolniczych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-7488-7829

Anotation. Celem niniejszego artykułu było przeprowadzenie badań nad historią działalności naukowej i praktycznej naukowca O.M. Zasuchina (1884-1922) i na podstawie analizy historiograficznej zidentyfikowanie stopnia rozwoju naukowego badanego problemu dla nauk rolniczych Ukrainy. W procesie badawczym wykorzystano metody analizy historyczno-porównawczej, historyczno-systemowej oraz analizy źródłowej i personalizacji. Przedstawiono wyniki analizy historiograficznej poszczególnych publikacji okresu nowożytnego, podkreślających ścieżkę życiową i naukową O.M. Zasuchina (1884-1922) – znanego naukowca i jednego z założycieli rolnictwa doświadczalnego na piaszczystych glebach Polesia Ukrainy. Poszczególne aspekty jego życia i ścieżki twórczej zostały już zbadane w krajowej historiografii, ale praca badawcza i organizacyjna naukowca nie otrzymała jeszcze odpowiedniego i wystarczającego zasięgu w literaturze naukowej, to znaczy historiograficzne osiągnięcia epoki niepodległości Ukrainy są oznaczone odrębnymi aspektami twórczych poszukiwań O.M. Zasuchina. Historiografia problemu jest usystematyzowana, podzielona na dwie grupy: do pierwszej przypisano eksplorację naukową biegu życia i dziedzictwo naukowe O.M. Zasuchina; do drugiej – zwięzłe prace referencyjne poświęcone naukowcowi. Analiza literatury ujawniła monotypowość informacji, która w większości przypadków nie wykracza poza biograficzne badania wywiadowcze, w szczególności badania, które podkreślałyby wpływ O.M. Zasuchina na rozwój rolnictwa, w tym jego dorobek naukowy na polach doświadczalnych Ogólnorosyjskiego Stowarzyszenia Właścicieli Cukrowni, Bezenczuckiej Doświadczalnej Stacji Rolniczej, Charkowskiej Obwodowej Doświadczalnej Stacji Rolniczej i Radomyskiej Doświadczalnej Stacji Rolniczej – pozostało bez uwagi badaczy. Przeanalizowano osiągnięcia historyków rolnych i podkreślono obiecujące kierunki dalszych badań nad problemem. Rozważono potrzebę zbadania dziedzictwa naukowego O.M. Zasuchina, wszechstronnego podkreślenia jego twórczego dziedzictwa, co przyczyni się do zachowania pamięci narodowej, uosabiania historii nauki i edukacji rolnicz ej.
Keywords: Celem niniejszego artykułu było przeprowadzenie badań nad historią działalności naukowej i praktycznej naukowca O.M. Zasuchina (1884-1922) i na podstawie analizy historiograficznej zidentyfikowanie stopnia rozwoju naukowego badanego problemu dla nauk rolniczych Ukrainy. W procesie badawczym wykorzystano metody analizy historyczno-porównawczej, historyczno-systemowej oraz analizy źródłowej i personalizacji. Przedstawiono wyniki analizy historiograficznej poszczególnych publikacji okresu nowożytnego, podkreślających ścieżkę życiową i naukową O.M. Zasuchina (1884-1922) – znanego naukowca i jednego z założycieli rolnictwa doświadczalnego na piaszczystych glebach Polesia Ukrainy. Poszczególne aspekty jego życia i ścieżki twórczej zostały już zbadane w krajowej historiografii, ale praca badawcza i organizacyjna naukowca nie otrzymała jeszcze odpowiedniego i wystarczającego zasięgu w literaturze naukowej, to znaczy historiograficzne osiągnięcia epoki niepodległości Ukrainy są oznaczone odrębnymi aspektami twórczych poszukiwań O.M. Zasuchina. Historiografia problemu jest usystematyzowana, podzielona na dwie grupy: do pierwszej przypisano eksplorację naukową biegu życia i dziedzictwo naukowe O.M. Zasuchina; do drugiej – zwięzłe prace referencyjne poświęcone naukowcowi. Analiza literatury ujawniła monotypowość informacji, która w większości przypadków nie wykracza poza biograficzne badania wywiadowcze, w szczególności badania, które podkreślałyby wpływ O.M. Zasuchina na rozwój rolnictwa, w tym jego dorobek naukowy na polach doświadczalnych Ogólnorosyjskiego Stowarzyszenia Właścicieli Cukrowni, Bezenczuckiej Doświadczalnej Stacji Rolniczej, Charkowskiej Obwodowej Doświadczalnej Stacji Rolniczej i Radomyskiej Doświadczalnej Stacji Rolniczej – pozostało bez uwagi badaczy. Przeanalizowano osiągnięcia historyków rolnych i podkreślono obiecujące kierunki dalszych badań nad problemem. Rozważono potrzebę zbadania dziedzictwa naukowego O.M. Zasuchina, wszechstronnego podkreślenia jego twórczego dziedzictwa, co przyczyni się do zachowania pamięci narodowej, uosabiania historii nauki i edukacji rolnicz ej.

MIĘDZY PRZYSZŁOŚCIĄ A PRZESZŁOŚCIĄ: WZÓR UKRAIŃSKO-ROSYJSKIEJ KONFRONTACJI CYWILIZACYJNEJ

Oksana Patlaichuk, Olga Stupak

Oksana Patlaichuk, kandydat nauk filozoficznych, docent, docent Katedry Filozofii i Kulturoznawstwa Narodowego Uniwersytetu Okrętownictwa imienia admirała Makarowa (Mikołajów, Ukraina)
Olga Stupak, starszy wykładowca Katedry Filozofii i Kulturoznawstwa Narodowego Uniwersytetu Okrętownictwa imienia admirała Makarowa (Mikołajów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1448-3360, ORCID ID: 0000-0001-7846-1489

Anotation. Biorąc pod uwagę znaczenie problemu cywilizacyjnego wyboru Ukrainy, w warunkach realizacji przez Rosję w przestrzeni poradzieckiej agresywnej strategii reintegracyjnej, w artykule krótko przedstawiono algorytmy rosyjskiego reżimu politycznego w kontekście historycznym. Wykazano, że przez pięć stuleci Rosja prowadziła tę samą politykę, stosując technikę destabilizacji, zastraszania i przekupstwa, rozszerzając swoje terytorium, przyciągając zasoby, które z kolei zostaną wykorzystane na nową ekspansję. Dlatego analiza treści współczesnej geopolityki Federacji Rosyjskiej jest niemożliwa bez uwzględnienia społeczno-kulturowej podstawy jej tworzenia i rozwoju, rzeczywistego procesu formowania i zatwierdzania wartości polityczno-prawnych, ostatecznie bez zrozumienia historii jako rzeczywistości wypełnionej konkretnymi działaniami, ideami, przekonaniami. Rozważano przykłady analogii międzyokresowych, w szczególności konkretne procesy polityczne z lat czterdziestych i sprawy ukraińskich więźniów politycznych – sprawa katyńska z 1940 roku i „Sprawa krymska z 26 lutego 2014 roku”. Udowodniono, że cykliczna izolacja jest jedną z istotnych cech sposobu istnienia imperium rosyjskiego, a każda próba modernizacji zmienia się w stan kryzysu i nową formę dogmatyzmu.
Keywords: Biorąc pod uwagę znaczenie problemu cywilizacyjnego wyboru Ukrainy, w warunkach realizacji przez Rosję w przestrzeni poradzieckiej agresywnej strategii reintegracyjnej, w artykule krótko przedstawiono algorytmy rosyjskiego reżimu politycznego w kontekście historycznym. Wykazano, że przez pięć stuleci Rosja prowadziła tę samą politykę, stosując technikę destabilizacji, zastraszania i przekupstwa, rozszerzając swoje terytorium, przyciągając zasoby, które z kolei zostaną wykorzystane na nową ekspansję. Dlatego analiza treści współczesnej geopolityki Federacji Rosyjskiej jest niemożliwa bez uwzględnienia społeczno-kulturowej podstawy jej tworzenia i rozwoju, rzeczywistego procesu formowania i zatwierdzania wartości polityczno-prawnych, ostatecznie bez zrozumienia historii jako rzeczywistości wypełnionej konkretnymi działaniami, ideami, przekonaniami. Rozważano przykłady analogii międzyokresowych, w szczególności konkretne procesy polityczne z lat czterdziestych i sprawy ukraińskich więźniów politycznych – sprawa katyńska z 1940 roku i „Sprawa krymska z 26 lutego 2014 roku”. Udowodniono, że cykliczna izolacja jest jedną z istotnych cech sposobu istnienia imperium rosyjskiego, a każda próba modernizacji zmienia się w stan kryzysu i nową formę dogmatyzmu.

DYSKURS EROTYCZNY W MĘSKIEJ POWIEŚCI POSTMODERNISTYCZNEJ

Lubov Pecherskyh

kandydat nauk filologicznych, doktorant Katedry Literatury Ukraińskiej i Dziennikarstwa imienia profesora L.V. Ushkalova
Charkowskiego Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia H.S. Skoworody (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1377-4462

Anotation. W artykule naukowym autor analizuje artystyczne przejawy kategorii erotycznej na materiale powieści J. Andruchowycza, J. Wynnyczuka, S. Żadana. Stosując tradycyjne ogólne naukowe metody dekonstrukcji, metatekstualności, intertekstualności, a także metodę stosunkowo historyczną, wyjaśniono różnice widzenia kategorii erotycznej w prozie męskiej w porównaniu z prozą żeńską. Wskazuje się, że świętość w powieściach autora odpowiada kategorii orgii G. Bataille, ponieważ niesie ze sobą ciężar czasowego łamania zakazów w przeciwieństwie do całkowitej nieubłaganej sytuacji, wrogich sił lub okoliczności. Obserwuje się, że syntetyczny obraz kobiety jest tworzony w tekstach za pomocą środków kolorystycznych, graficznych, dynamicznych, dźwiękowych, kinestetycznych, metaforycznych, dyminutywnych środków językowych. Najbardziej erotycznie zabarwione są obrazy rąk, głosu, dźwiękowy obraz rytmicznego śpiewu, zbawieniem od niepotrzebnie erotycznych wrażeń stają się zamknięte oczy bohatera. W trakcie badań określono przejawy dyskursu erotycznego prozy J. Wynnyczuka: ironiczno-sarkastyczny obraz kobiet, obraz sztuki gotowania, kardynalna antyprimusowość, dążenie do zachowania własnych granic. Udowodniono, że obrazy infantylnej seksualności i niedojrzałego erotyzmu powstały w „Depeche Mode” i są zachowane w późniejszych tekstach S. Żadana.
Keywords: W artykule naukowym autor analizuje artystyczne przejawy kategorii erotycznej na materiale powieści J. Andruchowycza, J. Wynnyczuka, S. Żadana. Stosując tradycyjne ogólne naukowe metody dekonstrukcji, metatekstualności, intertekstualności, a także metodę stosunkowo historyczną, wyjaśniono różnice widzenia kategorii erotycznej w prozie męskiej w porównaniu z prozą żeńską. Wskazuje się, że świętość w powieściach autora odpowiada kategorii orgii G. Bataille, ponieważ niesie ze sobą ciężar czasowego łamania zakazów w przeciwieństwie do całkowitej nieubłaganej sytuacji, wrogich sił lub okoliczności. Obserwuje się, że syntetyczny obraz kobiety jest tworzony w tekstach za pomocą środków kolorystycznych, graficznych, dynamicznych, dźwiękowych, kinestetycznych, metaforycznych, dyminutywnych środków językowych. Najbardziej erotycznie zabarwione są obrazy rąk, głosu, dźwiękowy obraz rytmicznego śpiewu, zbawieniem od niepotrzebnie erotycznych wrażeń stają się zamknięte oczy bohatera. W trakcie badań określono przejawy dyskursu erotycznego prozy J. Wynnyczuka: ironiczno-sarkastyczny obraz kobiet, obraz sztuki gotowania, kardynalna antyprimusowość, dążenie do zachowania własnych granic. Udowodniono, że obrazy infantylnej seksualności i niedojrzałego erotyzmu powstały w „Depeche Mode” i są zachowane w późniejszych tekstach S. Żadana.

PROBLEM POCHODZENIA TERMINÓW KOMPUTEROWYCH

Inna Rohalska-Yakubova, Nataliia Chepeliuk

Inna Rohalska-Yakubova, kandydat nauk filologicznych, starszy wykładowca Katedry Kształcenia Językowego Państwowego Uniwersytetu Technologii Inteligentnych i Komunikacji (Odessa, Ukraina)
Nataliia Chepeliuk, kandydat nauk pedagogicznych, docent Katedry Kształcenia Językowego Państwowego Uniwersytetu Technologii Inteligentnych i Komunikacji (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-7975-7801, ORCID ID: 0000-0002-6822-9691

Anotation. Artykuł poświęcony jest analizie pochodzenia i znaczenia najczęstszych terminów komputerowychanglicyzmów używanych w języku ukraińskim. Badane są sposoby tworzenia terminów w języku angielskim, możliwe są warianty motywacji w języku oryginału. Wśród terminów komputerowych w języku angielskim najczęściej obserwuje się leksemy z komponentami międzynarodowymi (algorytm, proces, peryferia, wirus, trojan, kilo-, mega-, tera- i tym podobne), terminy utworzone z powszechnie używanych słów poprzez transfer metaforyczny (klaster, sterownik, program narzędziowy, ruch, treść, pamięć podręczna, mistrz, most, magistrala, węzeł, pakiet, robak itp.), różne rodzaje skrótów (modem, kodek, bit, spam), które są czasami używane bez tłumaczenia (www, IP, USB, DVD), pochodne z przyrostkami produktywnymi, z których najczęstszym jest -er-, leksemy utworzone za pomocą złożenia podstaw (hardware, software, security, login). Terminy z międzynarodowymi składnikami znanymi z innych branż są szybciej przyswajane, najtrudniej jest postrzegać reinterpretowane, złożone pochodne, w tym przypadku może wystąpić etymologia ludowa, zniekształcenie znaczenia.
Keywords: Artykuł poświęcony jest analizie pochodzenia i znaczenia najczęstszych terminów komputerowychanglicyzmów używanych w języku ukraińskim. Badane są sposoby tworzenia terminów w języku angielskim, możliwe są warianty motywacji w języku oryginału. Wśród terminów komputerowych w języku angielskim najczęściej obserwuje się leksemy z komponentami międzynarodowymi (algorytm, proces, peryferia, wirus, trojan, kilo-, mega-, tera- i tym podobne), terminy utworzone z powszechnie używanych słów poprzez transfer metaforyczny (klaster, sterownik, program narzędziowy, ruch, treść, pamięć podręczna, mistrz, most, magistrala, węzeł, pakiet, robak itp.), różne rodzaje skrótów (modem, kodek, bit, spam), które są czasami używane bez tłumaczenia (www, IP, USB, DVD), pochodne z przyrostkami produktywnymi, z których najczęstszym jest -er-, leksemy utworzone za pomocą złożenia podstaw (hardware, software, security, login). Terminy z międzynarodowymi składnikami znanymi z innych branż są szybciej przyswajane, najtrudniej jest postrzegać reinterpretowane, złożone pochodne, w tym przypadku może wystąpić etymologia ludowa, zniekształcenie znaczenia.

METODOLOGIA WYBORU TERTIUM COMPARATIONIS DO BADANIA KATEGORII DEMINUTYWNOŚCI W RÓŻNYCH JĘZYKACH INDOEUROPEJSKICH

Olha Romanenko

aspirantka Katedry Filologii Germańskiej i Ugrofińskiej imienia profesora G.G. Poczepcowa
Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Lingwistycznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-4490-5533

Anotation. W artykule dokonano przeglądu metodologii wyboru tertium comparationis do badania kategorii deminutywności w różnych językach indoeuropejskich. Przedstawiono podstawowe podejścia do wyboru podstawy dopasowywania w językoznawstwie kontrastowym. Wyjaśniono językową naturę wyboru tertium comparationis kategorii deminutywności w zestawieniu międzyjęzykowym, którą można interpretować na podstawie charakteru cechy kategoryzowanej. Zbadano cechy kategorialne, które mają charakter uniwersalny i mogą stanowić solidną podstawę zestawienia, zapewniając dwustronne podejście do badania zjawisk językowych. Należy zauważyć, że kategoria deminutywności może być wyrażona na wszystkich poziomach językowych: fonologicznym, gramatycznym, leksykalno-semantycznym i poznawczym. Zbadano podstawy zestawienia pod względem ekspresji formy i treści, a także na poziomie funkcjonalnym. Szczególną uwagę zwrócono na definicję tertium comparationis na poziomie funkcjonalnym, zbadano strukturę funkcjonalno-semantycznego pola deminutywności.
Keywords: W artykule dokonano przeglądu metodologii wyboru tertium comparationis do badania kategorii deminutywności w różnych językach indoeuropejskich. Przedstawiono podstawowe podejścia do wyboru podstawy dopasowywania w językoznawstwie kontrastowym. Wyjaśniono językową naturę wyboru tertium comparationis kategorii deminutywności w zestawieniu międzyjęzykowym, którą można interpretować na podstawie charakteru cechy kategoryzowanej. Zbadano cechy kategorialne, które mają charakter uniwersalny i mogą stanowić solidną podstawę zestawienia, zapewniając dwustronne podejście do badania zjawisk językowych. Należy zauważyć, że kategoria deminutywności może być wyrażona na wszystkich poziomach językowych: fonologicznym, gramatycznym, leksykalno-semantycznym i poznawczym. Zbadano podstawy zestawienia pod względem ekspresji formy i treści, a także na poziomie funkcjonalnym. Szczególną uwagę zwrócono na definicję tertium comparationis na poziomie funkcjonalnym, zbadano strukturę funkcjonalno-semantycznego pola deminutywności.

ANTROPOLOGICZNE PODSTAWY WPŁYWÓW O CHARAKTERZE NARODOWYM NA PRAWO POZYTYWNE W FILOZOFII PRAWA PAMFIŁA JURKIEWICZA

Oleksandra Sokolova

aspirantka Katedry Filozofii i Komunikacji Międzynarodowej
Narodowego Uniwersytetu Zasobów Biologicznych i Zarządzania Przyrodą Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1820-9246

Anotation. Nowy okres historii Europy Zachodniej charakteryzuje się pogłębieniem problematyki filozoficznoantropologicznej i towarzyszy mu, w szczególności, zgodnie z opracowywanymi koncepcjami filozoficzno-prawnymi, kiedy istota człowieka, potrzeby, zainteresowania, cele jego afirmacji życiowej determinują treść i ukierunkowanie poszukiwań prawniczych i tworzenia nowych pomysłów. Antropologia refleksji filozoficzno-prawnej P.D. Jurkiewicza w ujęciu wzajemnego oddziaływania charakteru narodowego i prawa pozytywnego otwiera nowe podejścia do dogłębnej reinterpretacji świadomości prawnej, prawa prawnego, pojęcia sprawiedliwości itp., przyczyniając się do „wypełnienia” tego ostatniego nieoświetlonymi do tego znaczeniami właściwego człowieka. W związku z tym rozumie się antropologię prawną jako filozoficzne i prawne uzasadnienie z pewnością nie oznacza znaczenia czynników narodowo-kulturowych prawnych wymiarów afirmacji życia człowieka cywilizowanego, bez których ciągłego doskonalenia i rozwoju, z uwzględnieniem cech charakteru narodowego osłabia człowiek w jego twórczych warunkach i perspektywach bytu społeczno-kulturowego. Co z kolei eksploruje antropologię prawną jako stale rozszerzany i poglibluvaniya polilog, którego wolnymi „uczestnikami” z pewnością powinny być formy świadomości prawnej i wiedzy antropologicznej, domniemanie tego ostatniego, w pewnym sensie, dokonując „żądań” w pierwszym, wyznacza niezbędne granice człowieczeństwa afirmacji życia człowieka narodowego, jego istnienia w społeczeństwie w niezbędnych stosunkach prawnych i przejawach kwalifikowalności jako jednostki, podmiotu form twórczości kulturowej. Nowością omawianego w artykule problemu jest to, co wyjaśniono: w refleksji filozoficzno-prawnej P.D. Jurkiewicza z cywilizacyjnym postępem wyostrzono potrzeby wartościowego przemyślenia substancyjności charakteru narodowego w systemie filozoficzno-prawnej dyskursu; antropologiczne pomiary oddziaływań ducha narodowego na kształtowanie pozytywnego prawa demonstrują konieczność stałego uwzględniania tożsamości istoty ludzkiej jako określenie orientacyjnego poczucia sprawiedliwości i formy legalności; urzeczywistnia nasycenie pozytywnego prawa wartościami ducha narodowego jako cywilizacyjnie syntetyzujący czynnik egzystencjalnej „przestrzeni” realizacji antropologicznych potrzeb osobowości afirmacji życia człowieka, jako realnych możliwości słyszenia języka „geniuszu ludowego”, gdy pozytywne prawo ma kluczowe znaczenie dla ludzi, aby zademonstrować świadomość prawną i światopogląd prawny ukształtowany przez filozofię prawa. Podstawa metodologiczną badania są ogólne zasady pluralizmu światopoglądowego i obiektywizmu, a konkretnie podejście historyczne, systemowe i metoda porównawczo-analityczna. Metody badawcze są definiowane przez deskryptywną analizę wpływu charakteru narodowego na praworządność w połączeniu z podejściem stosunkowo historycznym i dyskursem krytycznym.
Keywords: Nowy okres historii Europy Zachodniej charakteryzuje się pogłębieniem problematyki filozoficznoantropologicznej i towarzyszy mu, w szczególności, zgodnie z opracowywanymi koncepcjami filozoficzno-prawnymi, kiedy istota człowieka, potrzeby, zainteresowania, cele jego afirmacji życiowej determinują treść i ukierunkowanie poszukiwań prawniczych i tworzenia nowych pomysłów. Antropologia refleksji filozoficzno-prawnej P.D. Jurkiewicza w ujęciu wzajemnego oddziaływania charakteru narodowego i prawa pozytywnego otwiera nowe podejścia do dogłębnej reinterpretacji świadomości prawnej, prawa prawnego, pojęcia sprawiedliwości itp., przyczyniając się do „wypełnienia” tego ostatniego nieoświetlonymi do tego znaczeniami właściwego człowieka. W związku z tym rozumie się antropologię prawną jako filozoficzne i prawne uzasadnienie z pewnością nie oznacza znaczenia czynników narodowo-kulturowych prawnych wymiarów afirmacji życia człowieka cywilizowanego, bez których ciągłego doskonalenia i rozwoju, z uwzględnieniem cech charakteru narodowego osłabia człowiek w jego twórczych warunkach i perspektywach bytu społeczno-kulturowego. Co z kolei eksploruje antropologię prawną jako stale rozszerzany i poglibluvaniya polilog, którego wolnymi „uczestnikami” z pewnością powinny być formy świadomości prawnej i wiedzy antropologicznej, domniemanie tego ostatniego, w pewnym sensie, dokonując „żądań” w pierwszym, wyznacza niezbędne granice człowieczeństwa afirmacji życia człowieka narodowego, jego istnienia w społeczeństwie w niezbędnych stosunkach prawnych i przejawach kwalifikowalności jako jednostki, podmiotu form twórczości kulturowej. Nowością omawianego w artykule problemu jest to, co wyjaśniono: w refleksji filozoficzno-prawnej P.D. Jurkiewicza z cywilizacyjnym postępem wyostrzono potrzeby wartościowego przemyślenia substancyjności charakteru narodowego w systemie filozoficzno-prawnej dyskursu; antropologiczne pomiary oddziaływań ducha narodowego na kształtowanie pozytywnego prawa demonstrują konieczność stałego uwzględniania tożsamości istoty ludzkiej jako określenie orientacyjnego poczucia sprawiedliwości i formy legalności; urzeczywistnia nasycenie pozytywnego prawa wartościami ducha narodowego jako cywilizacyjnie syntetyzujący czynnik egzystencjalnej „przestrzeni” realizacji antropologicznych potrzeb osobowości afirmacji życia człowieka, jako realnych możliwości słyszenia języka „geniuszu ludowego”, gdy pozytywne prawo ma kluczowe znaczenie dla ludzi, aby zademonstrować świadomość prawną i światopogląd prawny ukształtowany przez filozofię prawa. Podstawa metodologiczną badania są ogólne zasady pluralizmu światopoglądowego i obiektywizmu, a konkretnie podejście historyczne, systemowe i metoda porównawczo-analityczna. Metody badawcze są definiowane przez deskryptywną analizę wpływu charakteru narodowego na praworządność w połączeniu z podejściem stosunkowo historycznym i dyskursem krytycznym.

OBRAZ WŁOCH W INTERPRETACJI MYCHAJŁA KOCIUBYNSKIEGO (NA MATERIALE NOWELI „CHWAŁA ŻYCIU” I JEGO LISTÓW)

Hanna Tryfonova, Alina Grachova

Hanna Tryfonova, kandydat nauk w zakresie komunikacji społecznej, docent, student Katedry Filologii Włoskiej Mariupolskiego Uniwersytetu Państwowego (Mariupol, Ukraina)
Alina Grachova, kandydat nauk filologicznych, starszy wykładowca Katedry Filologii Włoskiej Mariupolskiego Uniwersytetu Państwowego (Mariupol, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0426-2836, ORCID ID: 0000-0002-7235-1198

Anotation. Artykuł poświęcony jest analizie oryginalnego postrzegania Włoch, odzwierciedlonej przez wybitnego ukraińskiego impresjonistycznego pisarza Mychajła Kociubynskiego w jego osobistych listach oraz w noweli „Chwała życiu”. Zastosowanie metod biograficznych i strukturalnych w połączeniu z obserwacją i opisem pozwoliło na dogłębną analizę roli Włoch w życiu prozaika i zarysowanie wizerunku tego kraju w interpretacji artysty. W badaniu sformułowano kluczowe środki obrazowe zastosowane przez pisarza w noweli w celu wyrażenia idei triumfu życia na tle tragedii. Scharakteryzowano specyficzny sposób Mychajła Kociubynskiego w przedstawieniu ludzkiej mentalności, atmosfery i aspektów historyczno-kulturowych państwa włoskiego.
Keywords: Artykuł poświęcony jest analizie oryginalnego postrzegania Włoch, odzwierciedlonej przez wybitnego ukraińskiego impresjonistycznego pisarza Mychajła Kociubynskiego w jego osobistych listach oraz w noweli „Chwała życiu”. Zastosowanie metod biograficznych i strukturalnych w połączeniu z obserwacją i opisem pozwoliło na dogłębną analizę roli Włoch w życiu prozaika i zarysowanie wizerunku tego kraju w interpretacji artysty. W badaniu sformułowano kluczowe środki obrazowe zastosowane przez pisarza w noweli w celu wyrażenia idei triumfu życia na tle tragedii. Scharakteryzowano specyficzny sposób Mychajła Kociubynskiego w przedstawieniu ludzkiej mentalności, atmosfery i aspektów historyczno-kulturowych państwa włoskiego.

POSZUKIWANIE WOLNOŚCI W SIECIACH PRACY: SOCJOLOGICZNA ANALIZA CECH STYLU ŻYCIA I PROBLEMÓW WSPÓŁCZESNEGO FLEELANCERA

Kateryna Nastoyashcha

kandydat nauk socjologicznych, docent, doktorantka Katedry Historii i Teorii Socjologii
Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Tarasa Szewczenki (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2338-9448

Anotation. Artykuł poświęcony jest analizie nowych form zatrudnienia, które pojawiają się w wyniku wpływu globalnych trendów. Usystematyzując te ostatnie, autor zwraca w szczególności uwagę na tak nową formę zatrudnienia, która coraz bardziej zyskuje na popularności, jak freelancing. W kontekście tego autor analizuje styl życia freelancerów, opierając się na wynikach najnowszych równoległych badań. W artykule stwierdzono, że dzisiaj freelancing staje się nowym stylem życia, w którym granica między domem a miejscem pracy i czasami staje się bardzo elastyczna, zanikająca. Z tego powodu swoboda w wyborze zamówień i tworzeniu wolnego harmonogramu sprawia, że freelancer jest wolny w jednym, ale pozbawiony czegoś w drugim. Tak więc zewnętrzna atrakcyjność, wolność i niezależność stylu życia freelancera nie jest pozbawiona problemów i trudności.
Keywords: Artykuł poświęcony jest analizie nowych form zatrudnienia, które pojawiają się w wyniku wpływu globalnych trendów. Usystematyzując te ostatnie, autor zwraca w szczególności uwagę na tak nową formę zatrudnienia, która coraz bardziej zyskuje na popularności, jak freelancing. W kontekście tego autor analizuje styl życia freelancerów, opierając się na wynikach najnowszych równoległych badań. W artykule stwierdzono, że dzisiaj freelancing staje się nowym stylem życia, w którym granica między domem a miejscem pracy i czasami staje się bardzo elastyczna, zanikająca. Z tego powodu swoboda w wyborze zamówień i tworzeniu wolnego harmonogramu sprawia, że freelancer jest wolny w jednym, ale pozbawiony czegoś w drugim. Tak więc zewnętrzna atrakcyjność, wolność i niezależność stylu życia freelancera nie jest pozbawiona problemów i trudności.

TOLERANCJA SPOŁECZEŃSTWA UKRAIŃSKIEGO: WYZWANIE TERAŹNIEJSZOŚCI CZY WYIMAGINOWANE DOBRO?

Olena Stukal

aspirant
Instytutu Socjologii Narodowej Akademii Nauk Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6332-5943

Anotation. Artykuł zawiera przegląd wyników badań nad tolerancyjnymi aspektami funkcjonowania społeczeństwa ukraińskiego. W szczególności przedstawiono odpowiedzi na wybrane pytania World Values Survey, corocznego monitorowania Instytutu Socjologii Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, badania interpersonalnych napięć politycznopsychologicznych populacji Kijowskiego Międzynarodowego Instytutu Socjologii. Scharakteryzowano postrzeganie tolerancji ludności Ukrainy w ocenach odbiorców studenckich (zgodnie z wynikami badania autorskiego). Tolerancja społeczeństwa krajowego została oznaczona przez respondentów jako pożądana, ale nie istniejąca sytuacja. Jednocześnie uczniowie mieli różne oceny stanu tolerancji społeczeństwa ukraińskiego i zwracali uwagę na warunki i czynniki osiągnięcia tolerancji. W szczególności chodziło o uregulowanie sytuacji społeczno-ekonomicznej w państwie, przezwyciężenie konfliktów, stworzenie sprzyjającej atmosfery dla rozwoju jednostek, zapewnienie stabilności funkcjonowania społeczeństwa, poszerzenie doświadczeń kulturowych obywateli, zwiększenie świadomości społeczeństwa na temat korzyści z tolerancji. Ważnym kryterium jest edukacja jednostki przez różnych agentów socjalizacji.
Keywords: Artykuł zawiera przegląd wyników badań nad tolerancyjnymi aspektami funkcjonowania społeczeństwa ukraińskiego. W szczególności przedstawiono odpowiedzi na wybrane pytania World Values Survey, corocznego monitorowania Instytutu Socjologii Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, badania interpersonalnych napięć politycznopsychologicznych populacji Kijowskiego Międzynarodowego Instytutu Socjologii. Scharakteryzowano postrzeganie tolerancji ludności Ukrainy w ocenach odbiorców studenckich (zgodnie z wynikami badania autorskiego). Tolerancja społeczeństwa krajowego została oznaczona przez respondentów jako pożądana, ale nie istniejąca sytuacja. Jednocześnie uczniowie mieli różne oceny stanu tolerancji społeczeństwa ukraińskiego i zwracali uwagę na warunki i czynniki osiągnięcia tolerancji. W szczególności chodziło o uregulowanie sytuacji społeczno-ekonomicznej w państwie, przezwyciężenie konfliktów, stworzenie sprzyjającej atmosfery dla rozwoju jednostek, zapewnienie stabilności funkcjonowania społeczeństwa, poszerzenie doświadczeń kulturowych obywateli, zwiększenie świadomości społeczeństwa na temat korzyści z tolerancji. Ważnym kryterium jest edukacja jednostki przez różnych agentów socjalizacji.

ZARZĄDZANIE PROJEKTAMI JAKO NARZĘDZIE LOKALNEGO ROZWOJU INNOWACJI: PODEJŚCIE KOMPETENCYJNE

Alla Ushakova

aspirant Katedry Zarządzania i Zarządzania Projektami
Dniepropetrowskiego Regionalnego Instytutu Administracji Publicznej Narodowej Akademii Administracji Publicznej przy Prezydencie Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1197-978X

Anotation. Uzasadniono konieczność zwiększenia poziomu projektowej kompetencji urzędników, w szczególności urzędników samorządu terytorialnego, jako niezbędnego warunku zapewnienia zdolności wspólnoty terytorialnej i atrakcyjności inwestycyjnej obszaru, na którym mieszka, poprzez realizację odpowiednich dokumentów programowo-docelowych (strategii, programów, projektów), które zostały opracowane przy udziale deputowanych i opinii publicznej, zatwierdzone na sesji lokalnej (wiejskiej, osiedlowej, miejskiej) rady, i, niestety, nie zawsze mają odpowiednią jakość, która jest niezbędna do zapewnienia sukcesu ich wykonania. Kompetencje projektowe są jednocześnie uważane za element zarządzania zorientowanego na projekt, którego skuteczność i efektywność z kolei znajdują odzwierciedlenie w poziomie i jakości życia społeczności jako całości. Podano autorską definicję pojęcia „kompetencje projektowe”.
Keywords: Uzasadniono konieczność zwiększenia poziomu projektowej kompetencji urzędników, w szczególności urzędników samorządu terytorialnego, jako niezbędnego warunku zapewnienia zdolności wspólnoty terytorialnej i atrakcyjności inwestycyjnej obszaru, na którym mieszka, poprzez realizację odpowiednich dokumentów programowo-docelowych (strategii, programów, projektów), które zostały opracowane przy udziale deputowanych i opinii publicznej, zatwierdzone na sesji lokalnej (wiejskiej, osiedlowej, miejskiej) rady, i, niestety, nie zawsze mają odpowiednią jakość, która jest niezbędna do zapewnienia sukcesu ich wykonania. Kompetencje projektowe są jednocześnie uważane za element zarządzania zorientowanego na projekt, którego skuteczność i efektywność z kolei znajdują odzwierciedlenie w poziomie i jakości życia społeczności jako całości. Podano autorską definicję pojęcia „kompetencje projektowe”.

CECHY PRODUCENTA ROLNEGO W TERMINOLOGII NORMATYWNEJ

Yurii Yarmolenko

główny państwowy audytor-inspektor działu kontroli zwrotu VAT
Głównego Urzędu Państwowej Służby Podatkowej w Obwodzie Chmielnickim (Chmielnicki, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0628-4396

Anotation. Wraz z aktywnym rozwojem rolnictwa na Ukrainie jako priorytetowej gałęzi gospodarki, dalszy rozwój branży będzie zależeć od stanu opodatkowania producentów towarów rolnych. W takich warunkach autor przeprowadził badanie istoty kategorii „producent towarów rolnych”, stosowanej w aktach prawnych Ukrainy. Zwrócono uwagę na istnienie różnych podejść naukowców do określenia istoty produkcji rolnej. Zauważono brak jednolitej klasyfikacji gatunków i form podmiotów gospodarczych w celu przypisania ich producentom produktów rolnych. Uzasadnione jest, że wszechstronność podejść nie sprzyja ujawnieniu kategorii naukowej, a jednocześnie ma praktyczne znaczenie w opodatkowaniu producentów rolnych. Ustalono cechy klasyfikacyjne producentów towarów rolnych według form organizacyjno-prawnych podmiotów gospodarczych (KOPFG), rodzajów działalności gospodarczej (KWED) i nomenklatury produktów rolnych (PNSG). Proponowana klasyfikacja producentów rolnych pozwala na usprawnienie gromadzenia i przetwarzania danych jako zasobu informacyjnego w regulacji rządowej systemu opodatkowania takich podmiotów gospodarczych. Ten ostatni przyczyni się pełnienie funkcji informacyjnej w zarządzaniu opodatkowaniem producentów produktów rolnych i innych podmiotów sektora rolnego gospodarki narodowej.
Keywords: Wraz z aktywnym rozwojem rolnictwa na Ukrainie jako priorytetowej gałęzi gospodarki, dalszy rozwój branży będzie zależeć od stanu opodatkowania producentów towarów rolnych. W takich warunkach autor przeprowadził badanie istoty kategorii „producent towarów rolnych”, stosowanej w aktach prawnych Ukrainy. Zwrócono uwagę na istnienie różnych podejść naukowców do określenia istoty produkcji rolnej. Zauważono brak jednolitej klasyfikacji gatunków i form podmiotów gospodarczych w celu przypisania ich producentom produktów rolnych. Uzasadnione jest, że wszechstronność podejść nie sprzyja ujawnieniu kategorii naukowej, a jednocześnie ma praktyczne znaczenie w opodatkowaniu producentów rolnych. Ustalono cechy klasyfikacyjne producentów towarów rolnych według form organizacyjno-prawnych podmiotów gospodarczych (KOPFG), rodzajów działalności gospodarczej (KWED) i nomenklatury produktów rolnych (PNSG). Proponowana klasyfikacja producentów rolnych pozwala na usprawnienie gromadzenia i przetwarzania danych jako zasobu informacyjnego w regulacji rządowej systemu opodatkowania takich podmiotów gospodarczych. Ten ostatni przyczyni się pełnienie funkcji informacyjnej w zarządzaniu opodatkowaniem producentów produktów rolnych i innych podmiotów sektora rolnego gospodarki narodowej.

RETROSPEKTYWA POWSTAWANIA ŹRÓDEŁ PRAWA W KRAJOWYM POSTĘPOWANIU SĄDOWYM: OD RUSI KIJOWSKIEJ DO RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Tetiana Arifkhodzhaieva

docent Katedry Teorii Państwa i Prawa oraz Prawa Konstytucyjnego
Dydaktyczno-Naukowego Instytutu Prawa imienia Włodzimierza Wielkiego Prywatnej Spółki Akcyjnej „Uczelnia „Międzyregionalna Akademia Zarządzania Personelem”, (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1827-1699

Anotation. Artykuł poświęcony jest badaniu retrospektywy występowania i rozpowszechniania źródeł prawa w krajowym postępowaniu sądowym w okresie Rusi Kijowskiej. W kontekście badań autor postrzega źródło prawa jako materialne wcielenie, przejawiające się w postaci zabytków obowiązującego prawa. Ustalono, że już w czasie ustanowienia Rurykowiczów na stole książęcym w Kijowie miała miejsce ograniczona monarchia, której ramami było prawo zwyczajowe i opinia wieca ludowego. Jednocześnie jednym ze źródeł prawnych były umowy książąt z ludem, które miały nazwę „rządy”, zawarte głównie ustnie (rzadziej w formie pisemnej) między książęciem a wiecem. Na podstawie przeglądu istniejących w krajowej nauce prawnej i historycznej podejść wyróżniono główne kategorie źródeł prawa w zakresie postępowania sądowego, powstałych w X-XV wieku: normy praw zwyczajowych występujące na wiecu, a także rządy książąt i ludu (które mogli być i pisemnymi, jednak nie zachowały się w postaci dokumentowanej); Ruską Prawdę (we wszystkich jej spisach i wersjach); źródła prawa, uformowane poprzez zbliżenia bizantyjskiego i rzymskiego prawa (na przykład, księgi kormcze, które uwzględniały postanowienia bizantyjskich zbiorów „Nomokanon”, „Ekloga” i „Prochiron”); traktaty międzynarodowe (zarówno traktaty Rusi z Bizancjum, jak i prawdopodobnie istniejące wówczas traktaty z innymi państwami), które zawierały normy prawne stosowane w postępowaniu sądowym. Ustalono, że najbardziej znaczącym źródłem prawa do postępowania sądowego badanego okresu była Ruska Prawda, która częściowo zachowała swoje znaczenie lub znalazła zastosowanie w Wielkim Księstwie Litewskim i Rzeczypospolitej Polskiej, a nawet w Królestwie Moskiewskim. Szczególną uwagę poświęcono sądom kościelnym Rusi Kijowskiej (które, rozwiązując sprawy, kierowały się normami prawa kanonicznego (kościelnego), prawie zawsze pochodzącymi z Bizancjum).
Keywords: Artykuł poświęcony jest badaniu retrospektywy występowania i rozpowszechniania źródeł prawa w krajowym postępowaniu sądowym w okresie Rusi Kijowskiej. W kontekście badań autor postrzega źródło prawa jako materialne wcielenie, przejawiające się w postaci zabytków obowiązującego prawa. Ustalono, że już w czasie ustanowienia Rurykowiczów na stole książęcym w Kijowie miała miejsce ograniczona monarchia, której ramami było prawo zwyczajowe i opinia wieca ludowego. Jednocześnie jednym ze źródeł prawnych były umowy książąt z ludem, które miały nazwę „rządy”, zawarte głównie ustnie (rzadziej w formie pisemnej) między książęciem a wiecem. Na podstawie przeglądu istniejących w krajowej nauce prawnej i historycznej podejść wyróżniono główne kategorie źródeł prawa w zakresie postępowania sądowego, powstałych w X-XV wieku: normy praw zwyczajowych występujące na wiecu, a także rządy książąt i ludu (które mogli być i pisemnymi, jednak nie zachowały się w postaci dokumentowanej); Ruską Prawdę (we wszystkich jej spisach i wersjach); źródła prawa, uformowane poprzez zbliżenia bizantyjskiego i rzymskiego prawa (na przykład, księgi kormcze, które uwzględniały postanowienia bizantyjskich zbiorów „Nomokanon”, „Ekloga” i „Prochiron”); traktaty międzynarodowe (zarówno traktaty Rusi z Bizancjum, jak i prawdopodobnie istniejące wówczas traktaty z innymi państwami), które zawierały normy prawne stosowane w postępowaniu sądowym. Ustalono, że najbardziej znaczącym źródłem prawa do postępowania sądowego badanego okresu była Ruska Prawda, która częściowo zachowała swoje znaczenie lub znalazła zastosowanie w Wielkim Księstwie Litewskim i Rzeczypospolitej Polskiej, a nawet w Królestwie Moskiewskim. Szczególną uwagę poświęcono sądom kościelnym Rusi Kijowskiej (które, rozwiązując sprawy, kierowały się normami prawa kanonicznego (kościelnego), prawie zawsze pochodzącymi z Bizancjum).

ROZWÓJ SPOŁECZNY I MORALNOŚĆ SPOŁECZNA: PROBLEMY KRYMINALIZACJI

Vitalii Boichenko

asystent Katedry Prawa Karnego
Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-1938-4943

Anotation. Artykuł bada antropologiczne podstawy polityki karno-prawnej w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa moralności w procesie rozwoju współczesnej doktryny prawnej. Koncepcja kryminalno-prawnej ochrony moralności publicznej podkreśla, że przestępstwa przeciwko moralności publicznej z powodu dużej liczby narracji sieciowych na temat wolności interakcji muszą zostać zmienione w taki sposób, aby zdekryminalizować niektóre przestępstwa przeciwko rozprzestrzenianiu się przemocy i pornografii. Przeanalizowano badania kryminalno-prawnej ochrony moralności społecznej i moralności jednostki jako uwarunkowanego społecznie i historycznie zjawiska antropogenezy. Ideologia sprawiedliwości społecznej jest najwyższym celem regulowania przestępstw przeciwko moralności w zakresie narzędzi i mechanizmów współczesnej antropologii prawnej.
Keywords: Artykuł bada antropologiczne podstawy polityki karno-prawnej w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa moralności w procesie rozwoju współczesnej doktryny prawnej. Koncepcja kryminalno-prawnej ochrony moralności publicznej podkreśla, że przestępstwa przeciwko moralności publicznej z powodu dużej liczby narracji sieciowych na temat wolności interakcji muszą zostać zmienione w taki sposób, aby zdekryminalizować niektóre przestępstwa przeciwko rozprzestrzenianiu się przemocy i pornografii. Przeanalizowano badania kryminalno-prawnej ochrony moralności społecznej i moralności jednostki jako uwarunkowanego społecznie i historycznie zjawiska antropogenezy. Ideologia sprawiedliwości społecznej jest najwyższym celem regulowania przestępstw przeciwko moralności w zakresie narzędzi i mechanizmów współczesnej antropologii prawnej.

SPECYFIKA POSTĘPOWANIA W SPRAWACH O WYKROCZENIA ADMINISTRACYJNE W ZAKRESIE STOSUNKÓW ROLNYCH

Oleh Hermanov

student Katedry Prawa Administracyjnego i Celnego
Uniwersytetu Sprawy Celnej i Finansów (Dniepr, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0446-4502

Anotation. W artykule przeanalizowano cechy postępowania w sprawach o wykroczenia administracyjne w zakresie stosunków rolnych. Na podstawie naukowej i edukacyjnej literatury administracyjno-prawnej i administracyjnoprocesowej zbadano pojęcie „Postępowanie w sprawach o wykroczenia administracyjne” i sformułowano autorskie pojęcie „Postępowanie w sprawach o wykroczenia administracyjne w zakresie stosunków rolnych”. Zbadano doktrynalne podejścia do wyodrębniania etapów produkcji w sprawach o wykroczenia administracyjne i utrzymano klasyczne podejście do wyodrębnienia czterech etapów (wszczęcie produkcji i dochodzenie administracyjne; rozpatrzenie sprawy i wydanie orzeczenia; odwołanie od orzeczenia; wykonanie orzeczenia) w celu scharakteryzowania etapów produkcji w sprawach o wykroczenia administracyjne w zakresie stosunków rolnych. Dokonano analizy szczegółowych poszczególnych aspektów postępowań w sprawach o przestępstwa administracyjne w zakresie stosunków rolnych na każdym etapie (organy upoważnione do sporządzenia protokołu o wykroczenie administracyjne, wymagania i szczegóły protokołu, miejsce i terminy rozpatrywania, wykaz organów uprawnionych do rozpatrywania sprawy, cechy wydania orzeczenia w sprawie o wykroczenie administracyjne, specyfikę i zasady odwołania od orzeczenia, zasady wykonywania orzeczenia tym podobne). Wyróżniono cechy związane z postępowaniem w sprawach dotyczących wykroczeń administracyjnych w zakresie stosunków rolnych, w szczególności: kompleksowe regulacje prawne (głównie przepisy ustawy skodyfikowanej, ale funkcje są również przewidziane w zarządzeniach); obecność szczególnych okoliczności, które należy podać w protokole o wykroczeniu administracyjnym w zakresie stosunków rolnych; szczegóły regulacyjne dotyczące etapu odwołania od orzeczenia o wykroczeniu administracyjnym w zakresie stosunków rolnych.
Keywords: W artykule przeanalizowano cechy postępowania w sprawach o wykroczenia administracyjne w zakresie stosunków rolnych. Na podstawie naukowej i edukacyjnej literatury administracyjno-prawnej i administracyjnoprocesowej zbadano pojęcie „Postępowanie w sprawach o wykroczenia administracyjne” i sformułowano autorskie pojęcie „Postępowanie w sprawach o wykroczenia administracyjne w zakresie stosunków rolnych”. Zbadano doktrynalne podejścia do wyodrębniania etapów produkcji w sprawach o wykroczenia administracyjne i utrzymano klasyczne podejście do wyodrębnienia czterech etapów (wszczęcie produkcji i dochodzenie administracyjne; rozpatrzenie sprawy i wydanie orzeczenia; odwołanie od orzeczenia; wykonanie orzeczenia) w celu scharakteryzowania etapów produkcji w sprawach o wykroczenia administracyjne w zakresie stosunków rolnych. Dokonano analizy szczegółowych poszczególnych aspektów postępowań w sprawach o przestępstwa administracyjne w zakresie stosunków rolnych na każdym etapie (organy upoważnione do sporządzenia protokołu o wykroczenie administracyjne, wymagania i szczegóły protokołu, miejsce i terminy rozpatrywania, wykaz organów uprawnionych do rozpatrywania sprawy, cechy wydania orzeczenia w sprawie o wykroczenie administracyjne, specyfikę i zasady odwołania od orzeczenia, zasady wykonywania orzeczenia tym podobne). Wyróżniono cechy związane z postępowaniem w sprawach dotyczących wykroczeń administracyjnych w zakresie stosunków rolnych, w szczególności: kompleksowe regulacje prawne (głównie przepisy ustawy skodyfikowanej, ale funkcje są również przewidziane w zarządzeniach); obecność szczególnych okoliczności, które należy podać w protokole o wykroczeniu administracyjnym w zakresie stosunków rolnych; szczegóły regulacyjne dotyczące etapu odwołania od orzeczenia o wykroczeniu administracyjnym w zakresie stosunków rolnych.

ODWOŁANIE DO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO: PRAKTYCZNE ASPEKTY POPRAWY PRAWA PROCESOWEGO UKRAINY

Taras Ivanenko

student Katedry Prawa Administracyjnego i Gospodarczego
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego

ORCID ID: 0000-0002-8141-4971

Anotation. W artykule autor omówił ważne praktyczne problemy poprawy odwołania do sądu administracyjnego przez osoby prywatne, skupił się na uproszczeniu wymagań dotyczących sporządzenia pozwu, załączników do niego, poświadczenia kopii dokumentów, uiszczenia opłaty sądowej i kosztów sądowych. Podstawę metodologiczną stanowi zastosowanie metod indukcji, dedukcji, uogólnienia, syntezy, analizy porównawczej, podejścia systemowego. Na podstawie stosowania podejścia systemowego udowodniono, że współczesna praktyka przyjmowania odwołań przez sądy administracyjne wymaga poprawy w zakresie pełniejszej ochrony naruszenia praw obywateli i sprawowania rzetelnej reprezentacji procesowej, szczególnie w odniesieniu do społecznie wrażliwych grup obywateli, małoletnich i niepełnoletnich. Ustawodawstwo proceduralne Ukrainy wymaga znacznego uproszczenia i zmniejszenia obowiązkowych wymagań dotyczących dokumentów procesowych w celu skuteczniejszej reakcji na rozwiązywanie problemów ochrony praw człowieka na płaszczyźnie publicznoprawnej. Opłata sądowa i jej płatność nie może być przeszkodą w przyjęciu pozwu przez sąd administracyjny i wymaga przeglądu odpowiednich przepisów ustawy specjalnej i Kodeksu Postępowania Administracyjnego Ukrainy, a także pokwitowanie jej zapłaty powinno być dostarczone tylko w formie papierowej, ponieważ rozwój technologii cyfrowych oferuje szereg alternatywnych opcji.
Keywords: W artykule autor omówił ważne praktyczne problemy poprawy odwołania do sądu administracyjnego przez osoby prywatne, skupił się na uproszczeniu wymagań dotyczących sporządzenia pozwu, załączników do niego, poświadczenia kopii dokumentów, uiszczenia opłaty sądowej i kosztów sądowych. Podstawę metodologiczną stanowi zastosowanie metod indukcji, dedukcji, uogólnienia, syntezy, analizy porównawczej, podejścia systemowego. Na podstawie stosowania podejścia systemowego udowodniono, że współczesna praktyka przyjmowania odwołań przez sądy administracyjne wymaga poprawy w zakresie pełniejszej ochrony naruszenia praw obywateli i sprawowania rzetelnej reprezentacji procesowej, szczególnie w odniesieniu do społecznie wrażliwych grup obywateli, małoletnich i niepełnoletnich. Ustawodawstwo proceduralne Ukrainy wymaga znacznego uproszczenia i zmniejszenia obowiązkowych wymagań dotyczących dokumentów procesowych w celu skuteczniejszej reakcji na rozwiązywanie problemów ochrony praw człowieka na płaszczyźnie publicznoprawnej. Opłata sądowa i jej płatność nie może być przeszkodą w przyjęciu pozwu przez sąd administracyjny i wymaga przeglądu odpowiednich przepisów ustawy specjalnej i Kodeksu Postępowania Administracyjnego Ukrainy, a także pokwitowanie jej zapłaty powinno być dostarczone tylko w formie papierowej, ponieważ rozwój technologii cyfrowych oferuje szereg alternatywnych opcji.

KARY JAKO FORMA REALIZACJI FUNKCJI OCHRONNEJ PRAWA PODATKOWEGO

Dmytro Kobylnik

kandydat nauk prawnych, docent, docent Katedry Prawa Finansowego
Narodowego Uniwersytetu Prawniczego imienia Jarosława Mądrego (Charków, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-6777-7963

Anotation. W artykule autor koncentruje się na badaniu natury prawnej grzywny. Podkreślono, że grzywna jest jedną z form realizacji funkcji ochronnej prawa podatkowego. Argumentuje się, że poprzez realizację funkcji ochronnej następuje przestrzeganie tego modelu zachowania podmiotów stosunków podatkowych, które są ustanowione przez normy prawa podatkowego, a także zachęcanie podmiotów prawa podatkowego do wykonywania jego norm, zapewnianie wykonywania powierzonych obowiązków, gwarantowanie możliwości przywrócenia naruszonych praw interesów władz i obowiązanych stron relacji. Stwierdzono, że charakter prawny grzywny trudno uznać za odpowiednio określony. Wynika to z faktu, że w niektórych aktach jest ona traktowana bezpośrednio jako rodzaj sankcji finansowych, a zgodnie z przepisami Kodeksu Podatkowego Ukrainy grzywna nie odnosi się do środków odpowiedzialności, a zatem ma zupełnie inny cel funkcjonalny.
Keywords: W artykule autor koncentruje się na badaniu natury prawnej grzywny. Podkreślono, że grzywna jest jedną z form realizacji funkcji ochronnej prawa podatkowego. Argumentuje się, że poprzez realizację funkcji ochronnej następuje przestrzeganie tego modelu zachowania podmiotów stosunków podatkowych, które są ustanowione przez normy prawa podatkowego, a także zachęcanie podmiotów prawa podatkowego do wykonywania jego norm, zapewnianie wykonywania powierzonych obowiązków, gwarantowanie możliwości przywrócenia naruszonych praw interesów władz i obowiązanych stron relacji. Stwierdzono, że charakter prawny grzywny trudno uznać za odpowiednio określony. Wynika to z faktu, że w niektórych aktach jest ona traktowana bezpośrednio jako rodzaj sankcji finansowych, a zgodnie z przepisami Kodeksu Podatkowego Ukrainy grzywna nie odnosi się do środków odpowiedzialności, a zatem ma zupełnie inny cel funkcjonalny.

KOSZTY POMOCY PRAWNEJ W POSTĘPOWANIU ADMINISTRACYJNYM: PODEJŚCIE TERMINOLOGICZNE

Serhii Kolisnyk

student Katedry Prawa Administracyjnego i Gospodarczego
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0025-3589-4628

Anotation. W artykule podjęto próbę podsumowania przepisów ustawowych i praktyki sądowej w zakresie ustalania treści kosztów pomocy prawnej w postępowaniu administracyjnym oraz mechanizmu ich naliczania, doprowadzenia, podziału i zwrotu. Zaproponowano autorską definicję kosztów pomocy prawnej w postępowaniu administracyjnym jako ustalonych zgodnie z zasadami rzeczywistości, potrzeby, rozsądku, proporcjonalności, ważności, powiązania, uczciwości kwot środków wydanych przez strony na opłacenie pracy i usług adwokata (lub innego specjalisty w branży prawniczej). Okazało się, że praktyka stosowania Kodeksu Sądownictwa Administracyjnego Ukrainy ujawniła szereg problematycznych kwestii, które pojawiają się przy stosowaniu instytucji kosztów profesjonalnej pomocy prawnej, które wynikają z braku naukowo uzasadnionej treści odpowiednich pojęć. Autor wyjaśnia, że gwarancjami rzetelnego ustalenia wysokości kosztów sądowych jest ustawowy wymóg przedstawienia szczegółowego opisu prac, świadczonych usług, wykonywanych przez adwokata oraz dokonanych przez niego wydatków; podstawowymi zasadami ustalania wielkości, wniesienia i podziału kosztów pomocy prawnej w sądownictwie administracyjnym są zasady rzeczywistości, potrzeby, rozsądku, proporcjonalności, ważności, powiązania, uczciwości; powołanie instytucji kosztów pomocy prawnej jest zagwarantowanie prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości niezależnie od sytuacji majątkowej stron postępowania. Pojęcie mechanizmu ustalania, udowodnienia i podziału kosztów pomocy prawnej w postępowaniu administracyjnym proponuje się zdefiniować jako zbiór zasad działania uczestników procesu, określonych przez Kodeks Postępowania Administracyjnego Ukrainy w odniesieniu do wyjaśnienia kwot środków, które zostały wydane przez strony podczas otrzymywania usług lub wykonywania pracy przez adwokata (innego specjalistę w dziedzinie prawa), biorąc pod uwagę wskaźniki określone przez prawo, ustanowienie stosunku zgłoszonych przez uczestników procesu składu i wielkości kosztów pomocy prawnej z dowodami w sprawie, konieczności, racjonalności i przeznaczenia do zapłaty przez strony odpowiednich kwot na zasadach proporcjonalności, ważności, rozsądku i sumienności.
Keywords: W artykule podjęto próbę podsumowania przepisów ustawowych i praktyki sądowej w zakresie ustalania treści kosztów pomocy prawnej w postępowaniu administracyjnym oraz mechanizmu ich naliczania, doprowadzenia, podziału i zwrotu. Zaproponowano autorską definicję kosztów pomocy prawnej w postępowaniu administracyjnym jako ustalonych zgodnie z zasadami rzeczywistości, potrzeby, rozsądku, proporcjonalności, ważności, powiązania, uczciwości kwot środków wydanych przez strony na opłacenie pracy i usług adwokata (lub innego specjalisty w branży prawniczej). Okazało się, że praktyka stosowania Kodeksu Sądownictwa Administracyjnego Ukrainy ujawniła szereg problematycznych kwestii, które pojawiają się przy stosowaniu instytucji kosztów profesjonalnej pomocy prawnej, które wynikają z braku naukowo uzasadnionej treści odpowiednich pojęć. Autor wyjaśnia, że gwarancjami rzetelnego ustalenia wysokości kosztów sądowych jest ustawowy wymóg przedstawienia szczegółowego opisu prac, świadczonych usług, wykonywanych przez adwokata oraz dokonanych przez niego wydatków; podstawowymi zasadami ustalania wielkości, wniesienia i podziału kosztów pomocy prawnej w sądownictwie administracyjnym są zasady rzeczywistości, potrzeby, rozsądku, proporcjonalności, ważności, powiązania, uczciwości; powołanie instytucji kosztów pomocy prawnej jest zagwarantowanie prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości niezależnie od sytuacji majątkowej stron postępowania. Pojęcie mechanizmu ustalania, udowodnienia i podziału kosztów pomocy prawnej w postępowaniu administracyjnym proponuje się zdefiniować jako zbiór zasad działania uczestników procesu, określonych przez Kodeks Postępowania Administracyjnego Ukrainy w odniesieniu do wyjaśnienia kwot środków, które zostały wydane przez strony podczas otrzymywania usług lub wykonywania pracy przez adwokata (innego specjalistę w dziedzinie prawa), biorąc pod uwagę wskaźniki określone przez prawo, ustanowienie stosunku zgłoszonych przez uczestników procesu składu i wielkości kosztów pomocy prawnej z dowodami w sprawie, konieczności, racjonalności i przeznaczenia do zapłaty przez strony odpowiednich kwot na zasadach proporcjonalności, ważności, rozsądku i sumienności.

CHARAKTER PRAWNY I KWALIFIKACJA SANKCJI GOSPODARCZYCH ORAZ ICH WPŁYW NA TRYB UMÓW PRYWATNYCH

Denys Kononenko

aspirant Katedry Prawa Międzynarodowego i Europejskiego
Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0889-7601

Anotation. Sankcje gospodarcze, zwłaszcza jednostronne, stają się coraz bardziej popularnym narzędziem polityki zagranicznej. Na tle reżimów sankcyjnych, nałożonych po 2014 r.w stosunku do Rosji i jej kontrsankcji, w tym artykule omówiono kwestie kwalifikacji prawnych sankcji gospodarczych i ich możliwy wpływ na realizację umów prywatnych jako podstawy do nieważności umów i przeszkód, które zwalniają dłużników z wywiązywania się ze swoich zobowiązań. Podkreśla się, że poza sytuacjami, w których sankcja została nałożona rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ lub przez kraj, którego prawo materialne reguluje umowa, charakterystyka prawna zagranicznego zakazu staje się szczególnie ważna. Artykuł analizuje różnice między stosowaniem sankcji przez sądy krajowe a sądy arbitrażowe. Wnioski dotyczą możliwości dalszego rozwoju podstawowych podejść w praktyce sądów i arbitrażu. Stwierdzono, że przepisy prawa Ukrainy w dziedzinie międzynarodowego prawa prywatnego w kwestiach takich jak wybór prawa, nieważność umów i przeszkody w ich realizacji, są bardzo podobne do europejskiego i bez wątpienia wpłynęła na to europejska tradycja prawna.
Keywords: Sankcje gospodarcze, zwłaszcza jednostronne, stają się coraz bardziej popularnym narzędziem polityki zagranicznej. Na tle reżimów sankcyjnych, nałożonych po 2014 r.w stosunku do Rosji i jej kontrsankcji, w tym artykule omówiono kwestie kwalifikacji prawnych sankcji gospodarczych i ich możliwy wpływ na realizację umów prywatnych jako podstawy do nieważności umów i przeszkód, które zwalniają dłużników z wywiązywania się ze swoich zobowiązań. Podkreśla się, że poza sytuacjami, w których sankcja została nałożona rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ lub przez kraj, którego prawo materialne reguluje umowa, charakterystyka prawna zagranicznego zakazu staje się szczególnie ważna. Artykuł analizuje różnice między stosowaniem sankcji przez sądy krajowe a sądy arbitrażowe. Wnioski dotyczą możliwości dalszego rozwoju podstawowych podejść w praktyce sądów i arbitrażu. Stwierdzono, że przepisy prawa Ukrainy w dziedzinie międzynarodowego prawa prywatnego w kwestiach takich jak wybór prawa, nieważność umów i przeszkody w ich realizacji, są bardzo podobne do europejskiego i bez wątpienia wpłynęła na to europejska tradycja prawna.

INTEGRALNOŚĆ JEDNOSTKI W PRAKTYCE EUROPEJSKIEGO TRYBUNAŁU PRAW CZŁOWIEKA

Larysa Kurah

Sędzia
Mukaczewskiego Sądu Miejskiego i Rejonowego

ORCID ID: 0000-0002-8234-5111

Anotation. W artykule dokonano przeglądu praktyki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w zakresie integralności osobowości. Zbadano, że integralność osobowości zaczyna pojawiać się w orzeczeniach Trybunału w Strasburgu pod koniec lat 80. jako wartość broniona przez zakaz tortur i inne nieludzkie lub poniżające traktowanie. Stwierdzono, że szczególny nacisk kładzie się na ochronę praw niepełnoletnich, a także na sprawy dotyczące przemocy i integralności osób przebywających w areszcie. Ustalono, że zgodnie z artykułem 2 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (prawo do życia), integralność osobowości została wymieniona w odniesieniu do osób chorych psychicznie, przymusowego leczenia, a także praw reprodukcyjnych człowieka. Ustalono, że Sąd skupia się na sprawach dotyczących aborcji, procedur sterylizacyjnych osób ludności romskiej, a także osób transpłciowych. Przeanalizowano cechy ochrony integralności osobowości w ramach prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, w tym prawa do poszanowania domu. Zbadano, że chociaż Europejski Trybunał Praw Człowieka chroni fizyczną, moralną, psychiczną i cielesną integralność osobowości, nie przytacza jednak żadnej interpretacji treści tych pojęć i ich relacji.
Keywords: W artykule dokonano przeglądu praktyki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w zakresie integralności osobowości. Zbadano, że integralność osobowości zaczyna pojawiać się w orzeczeniach Trybunału w Strasburgu pod koniec lat 80. jako wartość broniona przez zakaz tortur i inne nieludzkie lub poniżające traktowanie. Stwierdzono, że szczególny nacisk kładzie się na ochronę praw niepełnoletnich, a także na sprawy dotyczące przemocy i integralności osób przebywających w areszcie. Ustalono, że zgodnie z artykułem 2 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (prawo do życia), integralność osobowości została wymieniona w odniesieniu do osób chorych psychicznie, przymusowego leczenia, a także praw reprodukcyjnych człowieka. Ustalono, że Sąd skupia się na sprawach dotyczących aborcji, procedur sterylizacyjnych osób ludności romskiej, a także osób transpłciowych. Przeanalizowano cechy ochrony integralności osobowości w ramach prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, w tym prawa do poszanowania domu. Zbadano, że chociaż Europejski Trybunał Praw Człowieka chroni fizyczną, moralną, psychiczną i cielesną integralność osobowości, nie przytacza jednak żadnej interpretacji treści tych pojęć i ich relacji.

REGULACJĘ PRAWNE I ADMINISTRACJA REŻIMÓW CELNYCH W OBCYCH KRAJACH: ANALIZA PORÓWNAWCZO-PRAWNA

Rostyslav Lemekha

kandydat nauk prawnych, zdobywacz stopnia naukowego doktora nauk prawnych
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9013-8318

Anotation. Publikacja naukowa przeprowadza analizę porównawczą regulacji prawnych i administracji reżimów celnych w obcych krajach oraz określa możliwość i celowość wprowadzenia odpowiednich pozytywnych doświadczeń zagranicznych do krajowego prawa celnego i praktyki prawnej. Metodologia badań opiera się na organicznym połączeniu filozoficznych, ogólnych naukowych i specjalnie prawnych metod badawczych. Wśród tych ostatnich w większym stopniu stosuje się metody porównawczej nauki prawnej, dogmatyki prawnej i metody modelowania prawnego. Badane są pozytywne doświadczenia w przeprowadzaniu reform systemów zarządzania usługami celnymi i organizacji działań organów celnych w Wielkiej Brytanii, Włoszech i Stanach Zjednoczonych. Sformułowano wniosek o potrzebie dalszych badań nad specyfiką regulacji prawnych reżimów celnych w obcych krajach i określenia możliwości pożyczenia lepszego pozytywnego doświadczenia w celu wprowadzenia go do prawa krajowego i praktyki prawnej. Sformułowano wniosek, że w aktualnych obszarach poprawy regulacji prawnych i administracji reżimów celnych na Ukrainie należy przypisać maksymalną automatyzację procedur celnych w procesie odprawy celnej towarów i realizacji kontroli celnej zgodności z normami celnymi i podatkowymi (analogicznie do elektronicznego systemu odprawy celnej w Wielkiej Brytanii, Włoszech i Stanach Zjednoczonych). Rola podmiotów władzy organów Państwowej Służby Celnej Ukrainy w procesie podejmowania decyzji o przejściu towarów przez granicę celną powinna być zminimalizowana. Wykorzystanie technologii „sztucznej inteligencji” i zrobotyzowanego sprzętu do kontroli towarów i pojazdów zminimalizuje ryzyko korupcji w pracy organów administracji publicznej i bezstronnie zidentyfikuje fakty naruszenia prawa celnego przez podmioty zagranicznych działań gospodarczych. Należy zauważyć, że perspektywa dalszych badań naukowych na ten temat wynika z ciągłych zmian w zagranicznych systemach prawnych, kontynuacji procesów globalizacji i integracji europejskiej, a także potrzeby formułowania konkretnych propozycji zmian w krajowym prawie celnym, biorąc pod uwagę lepsze pozytywne doświadczenia obcych krajów i międzynarodowych standardów w zakresie regulacji prawnych i administracji reżimów celnych.
Keywords: Publikacja naukowa przeprowadza analizę porównawczą regulacji prawnych i administracji reżimów celnych w obcych krajach oraz określa możliwość i celowość wprowadzenia odpowiednich pozytywnych doświadczeń zagranicznych do krajowego prawa celnego i praktyki prawnej. Metodologia badań opiera się na organicznym połączeniu filozoficznych, ogólnych naukowych i specjalnie prawnych metod badawczych. Wśród tych ostatnich w większym stopniu stosuje się metody porównawczej nauki prawnej, dogmatyki prawnej i metody modelowania prawnego. Badane są pozytywne doświadczenia w przeprowadzaniu reform systemów zarządzania usługami celnymi i organizacji działań organów celnych w Wielkiej Brytanii, Włoszech i Stanach Zjednoczonych. Sformułowano wniosek o potrzebie dalszych badań nad specyfiką regulacji prawnych reżimów celnych w obcych krajach i określenia możliwości pożyczenia lepszego pozytywnego doświadczenia w celu wprowadzenia go do prawa krajowego i praktyki prawnej. Sformułowano wniosek, że w aktualnych obszarach poprawy regulacji prawnych i administracji reżimów celnych na Ukrainie należy przypisać maksymalną automatyzację procedur celnych w procesie odprawy celnej towarów i realizacji kontroli celnej zgodności z normami celnymi i podatkowymi (analogicznie do elektronicznego systemu odprawy celnej w Wielkiej Brytanii, Włoszech i Stanach Zjednoczonych). Rola podmiotów władzy organów Państwowej Służby Celnej Ukrainy w procesie podejmowania decyzji o przejściu towarów przez granicę celną powinna być zminimalizowana. Wykorzystanie technologii „sztucznej inteligencji” i zrobotyzowanego sprzętu do kontroli towarów i pojazdów zminimalizuje ryzyko korupcji w pracy organów administracji publicznej i bezstronnie zidentyfikuje fakty naruszenia prawa celnego przez podmioty zagranicznych działań gospodarczych. Należy zauważyć, że perspektywa dalszych badań naukowych na ten temat wynika z ciągłych zmian w zagranicznych systemach prawnych, kontynuacji procesów globalizacji i integracji europejskiej, a także potrzeby formułowania konkretnych propozycji zmian w krajowym prawie celnym, biorąc pod uwagę lepsze pozytywne doświadczenia obcych krajów i międzynarodowych standardów w zakresie regulacji prawnych i administracji reżimów celnych.

ADMINISTRACYJNO-PRAWNE ZABEZPIECZENIE ORGANIZACJI I DZIAŁALNOŚCI PROKURATUR REGIONALNYCH W REPUBLICE FEDERALNEJ BRAZYLII

Roman Mazurik

kandydat nauk prawnych, kandydat na stopień naukowy doktora nauk prawnych
Uniwersytetu Sprawy Celnej i Finansów (Dniepr, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9197-4844

Anotation. Publikacja naukowa analizuje doświadczenia administracyjno-prawne organizacji i działalności prokuratur regionalnych w Republice Federalnej Brazylii. Metodologia badań opiera się na organicznym połączeniu filozoficznych, ogólnych naukowych i specjalnie prawnych metod badawczych. Wśród tych ostatnich w większym stopniu stosuje się metody porównawczej nauki prawnej, dogmatyki prawnej i metody modelowania prawnego. Zbadano pozytywne doświadczenia z organizowaniem działalności prokuratury w Federalnej Republice Brazylii, która ma głębokie historyczne korzenie i stabilny system organizacji prokuratury, który rozwinął się przez długi czas, oparty na tradycjach narodowych i z wysokim szacunkiem w społeczeństwie. Należy zauważyć, że dla Ukrainy ważne jest doświadczenie administracyjno-prawne zapewnienie organizacji i działalności prokuratur regionalnych w obcych krajach, ponieważ pozytywne doświadczenie organizacji działań prokuratorów w innych państwach można pożyczyć w celu wprowadzenia do krajowej praktyki prawnej. W szczególności wskazane jest, aby pożyczyć brazylijskie doświadczenie organizacji i działalności prokuratorów regionalnych, biorąc pod uwagę podział administracyjno-terytorialny Brazylii jako państwa federacyjnego, a także krajowe tradycje i zwyczaje prawne, poziom świadomości prawnej i kultury prawnej obywateli. Dla ukraińskich organów administracji publicznej w kontekście reformy administracyjno-terytorialnej decentralizacji pozytywne jest doświadczenie w tworzeniu takiego rozgałęzionego systemu prokuratury, który pokrywa się z systemem wymiaru sprawiedliwości i jest jak najbardziej zbliżony do obywateli danej społeczności terytorialnej. Na uwagę zasługują pozytywne doświadczenia brazylijskiej prokuratury w zakresie przeciwdziałania korupcji i dochodzenia w sprawie rezonansowych przestępstw korupcyjnych popełnionych przez najlepszych urzędników i agentów policji. Pomimo utworzenia na Ukrainie specjalnych organów antykorupcyjnych, rola prokuratury w zakresie zapobiegania i przeciwdziałania korupcji pozostaje decydująca i wymaga aktywacji tego kierunku działalności. Sformułowano wniosek o potrzebie dostosowania administracyjno-prawnych podstaw organizacji i działalności organów prokuratury Ukrainy jako całości i na poziomie regionalnym do międzynarodowych standardów działania prokuratorów, biorąc pod uwagę lepsze pozytywne doświadczenia obcych krajów.
Keywords: Publikacja naukowa analizuje doświadczenia administracyjno-prawne organizacji i działalności prokuratur regionalnych w Republice Federalnej Brazylii. Metodologia badań opiera się na organicznym połączeniu filozoficznych, ogólnych naukowych i specjalnie prawnych metod badawczych. Wśród tych ostatnich w większym stopniu stosuje się metody porównawczej nauki prawnej, dogmatyki prawnej i metody modelowania prawnego. Zbadano pozytywne doświadczenia z organizowaniem działalności prokuratury w Federalnej Republice Brazylii, która ma głębokie historyczne korzenie i stabilny system organizacji prokuratury, który rozwinął się przez długi czas, oparty na tradycjach narodowych i z wysokim szacunkiem w społeczeństwie. Należy zauważyć, że dla Ukrainy ważne jest doświadczenie administracyjno-prawne zapewnienie organizacji i działalności prokuratur regionalnych w obcych krajach, ponieważ pozytywne doświadczenie organizacji działań prokuratorów w innych państwach można pożyczyć w celu wprowadzenia do krajowej praktyki prawnej. W szczególności wskazane jest, aby pożyczyć brazylijskie doświadczenie organizacji i działalności prokuratorów regionalnych, biorąc pod uwagę podział administracyjno-terytorialny Brazylii jako państwa federacyjnego, a także krajowe tradycje i zwyczaje prawne, poziom świadomości prawnej i kultury prawnej obywateli. Dla ukraińskich organów administracji publicznej w kontekście reformy administracyjno-terytorialnej decentralizacji pozytywne jest doświadczenie w tworzeniu takiego rozgałęzionego systemu prokuratury, który pokrywa się z systemem wymiaru sprawiedliwości i jest jak najbardziej zbliżony do obywateli danej społeczności terytorialnej. Na uwagę zasługują pozytywne doświadczenia brazylijskiej prokuratury w zakresie przeciwdziałania korupcji i dochodzenia w sprawie rezonansowych przestępstw korupcyjnych popełnionych przez najlepszych urzędników i agentów policji. Pomimo utworzenia na Ukrainie specjalnych organów antykorupcyjnych, rola prokuratury w zakresie zapobiegania i przeciwdziałania korupcji pozostaje decydująca i wymaga aktywacji tego kierunku działalności. Sformułowano wniosek o potrzebie dostosowania administracyjno-prawnych podstaw organizacji i działalności organów prokuratury Ukrainy jako całości i na poziomie regionalnym do międzynarodowych standardów działania prokuratorów, biorąc pod uwagę lepsze pozytywne doświadczenia obcych krajów.

TREŚĆ I ZNACZENIE RELACJI O CHARAKTERZE ZABEZPIECZAJĄCYM W REGULACJI PODATKOWO-PRAWNEJ

Oleksandr Mamalui

kandydat nauk prawnych, sędzia
Sądu Najwyższego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0667-4746

Anotation. W badaniu naukowym autor rozważa treść i znaczenie relacji o charakterze zabezpieczającym w regulacji podatkowo-prawnej. Scharakteryzowano stosunki zabezpieczające w prawie podatkowym jako gwarancje wykonania przez podmiot stosunku prawnego powierzonych mu obowiązków, w szczególności w zakresie płacenia podatków i opłat. W trakcie badania nad treścią i znaczeniem relacji o charakterze zabezpieczającym w regulacjach podatkowoprawnych przeanalizowano obowiązujące przepisy podatkowe, którym do zakresu środków zabezpieczających zalicza się zastaw podatkowy i areszt administracyjny majątku podatnika. Na podstawie wyodrębnienia podejść do definicji pojęcia „sposoby zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego”, określenia listy rodzajów takich środków autor zaproponował definicję pojęcia „relacje o charakterze zabezpieczającym w regulacji podatkowo-prawnej”, określił elementy takich relacji. W pracy naukowej w procesie poszukiwania doktrynalnego i analizy obowiązującego prawa podatkowego określono przepisy, w których przejawiają się materialne i procesowe aspekty administracyjnego aresztowania majątku podatnika i zastawu podatkowego. W trakcie badań autor doszedł do wniosku, że funkcjonowanie mechanizmu stosowania środków o charakterze zabezpieczającym zależy od właściwego utrwalenia norm zarówno prawa materialnego, jak i procesowego.
Keywords: W badaniu naukowym autor rozważa treść i znaczenie relacji o charakterze zabezpieczającym w regulacji podatkowo-prawnej. Scharakteryzowano stosunki zabezpieczające w prawie podatkowym jako gwarancje wykonania przez podmiot stosunku prawnego powierzonych mu obowiązków, w szczególności w zakresie płacenia podatków i opłat. W trakcie badania nad treścią i znaczeniem relacji o charakterze zabezpieczającym w regulacjach podatkowoprawnych przeanalizowano obowiązujące przepisy podatkowe, którym do zakresu środków zabezpieczających zalicza się zastaw podatkowy i areszt administracyjny majątku podatnika. Na podstawie wyodrębnienia podejść do definicji pojęcia „sposoby zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego”, określenia listy rodzajów takich środków autor zaproponował definicję pojęcia „relacje o charakterze zabezpieczającym w regulacji podatkowo-prawnej”, określił elementy takich relacji. W pracy naukowej w procesie poszukiwania doktrynalnego i analizy obowiązującego prawa podatkowego określono przepisy, w których przejawiają się materialne i procesowe aspekty administracyjnego aresztowania majątku podatnika i zastawu podatkowego. W trakcie badań autor doszedł do wniosku, że funkcjonowanie mechanizmu stosowania środków o charakterze zabezpieczającym zależy od właściwego utrwalenia norm zarówno prawa materialnego, jak i procesowego.

DOŚWIADCZENIE PRAWNE W ZAKRESIE OCHRONY TAJEMNIC HANDLOWYCH W INTERNECIE NA UKRAINIE I W USA

Vladyslav Novytskyi

aspirant Katedry Prawa Własności Intelektualnej i Prawa Korporacyjnego
Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0796-311X

Anotation. Artykuł poświęcono analizie informacji, które składają się na tajemnicę handlową umieszczoną w Internecie, badaniu legislacyjnego zapewnienia ochrony, zapewnienia, wykorzystania i przechowywania takich informacji, identyfikacji aktualnych problemów, wyciągania wniosków, a także propozycji poprawy ochrony tajemnic handlowych na Ukrainie poprzez analizę porównawczą ochrony tajemnic handlowych w Internecie na Ukrainie i USA. Podczas prowadzenia działalności informatycznej stale dochodzi do różnych komunikacji z klientami, między partnerami, wewnątrz zespołu. W związku z tym istnieje ryzyko ujawnienia informacji o ograniczonym dostępie w procesie takiej komunikacji. Jednocześnie niektóre informacje są niezwykle ważne i cenne, ponieważ dzięki ich posiadaniu dana firma zarabia pieniądze, ma pewne przewagi konkurencyjne. Jeśli takie informacje trafią do osób nieupoważnionych, firma może ponieść znaczne straty, a nawet cały model prowadzenia działalności może być zagrożony. Dlatego ochrona tajemnic handlowych jest jedną z kluczowych potrzeb biznesowych.
Keywords: Artykuł poświęcono analizie informacji, które składają się na tajemnicę handlową umieszczoną w Internecie, badaniu legislacyjnego zapewnienia ochrony, zapewnienia, wykorzystania i przechowywania takich informacji, identyfikacji aktualnych problemów, wyciągania wniosków, a także propozycji poprawy ochrony tajemnic handlowych na Ukrainie poprzez analizę porównawczą ochrony tajemnic handlowych w Internecie na Ukrainie i USA. Podczas prowadzenia działalności informatycznej stale dochodzi do różnych komunikacji z klientami, między partnerami, wewnątrz zespołu. W związku z tym istnieje ryzyko ujawnienia informacji o ograniczonym dostępie w procesie takiej komunikacji. Jednocześnie niektóre informacje są niezwykle ważne i cenne, ponieważ dzięki ich posiadaniu dana firma zarabia pieniądze, ma pewne przewagi konkurencyjne. Jeśli takie informacje trafią do osób nieupoważnionych, firma może ponieść znaczne straty, a nawet cały model prowadzenia działalności może być zagrożony. Dlatego ochrona tajemnic handlowych jest jedną z kluczowych potrzeb biznesowych.

PROBLEMY BADANIA ADMINISTRACYJNO-PRAWNYCH REGULACJI OCHRONY KONKURENCJI: PRZESŁANKI NOWEJ KONCEPCJI

Leonid Omelchenko

kierownik
Naukowo-Badawczego Instytutu Prawa Publicznego (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1762-9895

Anotation. Obiektem badania artykułu są Public Relations w zakresie państwowych regulacji antymonopolowych. Przedmiotem badań są stosunki społeczne powstające w procesie realizacji interesu publicznego w zakresie ochrony konkurencji. Przedmiot artykułu obejmuje ogólne zasady, normy i zasady ogólnej części ukraińskiego i zagranicznego prawa administracyjnego, prawa międzynarodowego, normy i zasady krajowego i zagranicznego antymonopolowego prawa i ustawodawstwa, pokrewne branże i branże regulacji prawnych i legislacyjnych, w tym ustawodawstwo dotyczące planowania strategicznego, ustawodawstwo dotyczące przestępstw administracyjnych. Celem artykułu jest zbudowanie koncepcji administracyjno-prawnej zapewnienia równowagi interesów publicznych w zakresie ochrony konkurencji oraz innych interesów publicznych i prywatnych w zakresie regulacji antymonopolowych, w tym zestawu propozycji tworzących teoretyczną podstawę poprawy administracyjno-prawnych regulacji antymonopolowych. Podstawą metodologiczną badania artykułu jest kompleks filozoficznych, ogólnych i prywatnych środków (metod) poznania. Badania opierało się na następujących filozoficzno-ideologicznych ideałach i wartościach, takich jak praworządność, podział prawa na prywatne i publiczne, materialne i procesowe, a także zapewnienie rozwiniętych środków prawnych w celu ochrony interesów publicznych i prywatnych w celu osiągnięcia równowagi interesów. W artykule dokonano przeglądu wyboru równowagi interesów jako podstawy merytorycznej badania administracyjnoprawnych regulacji antymonopolowych, których nie można uznać za wystarczające bez uprzedniego rozwiązania kwestii teoretycznej dotyczącej przedmiotu takiej równowagi, charakteru i treści interesów, które muszą być zrównoważone przez przepisy prawa administracyjnego w celu osiągnięcia skutecznej regulacji antymonopolowej. Biorąc pod uwagę powyższe, niniejszy artykuł jest badaniem mającym na celu zbudowanie koncepcji teoretycznej, która zapewnia systemowe rozwiązanie problemów administracyjno-prawnych dotyczących ochrony konkurencji w zakresie regulacji antymonopolowych.
Keywords: Obiektem badania artykułu są Public Relations w zakresie państwowych regulacji antymonopolowych. Przedmiotem badań są stosunki społeczne powstające w procesie realizacji interesu publicznego w zakresie ochrony konkurencji. Przedmiot artykułu obejmuje ogólne zasady, normy i zasady ogólnej części ukraińskiego i zagranicznego prawa administracyjnego, prawa międzynarodowego, normy i zasady krajowego i zagranicznego antymonopolowego prawa i ustawodawstwa, pokrewne branże i branże regulacji prawnych i legislacyjnych, w tym ustawodawstwo dotyczące planowania strategicznego, ustawodawstwo dotyczące przestępstw administracyjnych. Celem artykułu jest zbudowanie koncepcji administracyjno-prawnej zapewnienia równowagi interesów publicznych w zakresie ochrony konkurencji oraz innych interesów publicznych i prywatnych w zakresie regulacji antymonopolowych, w tym zestawu propozycji tworzących teoretyczną podstawę poprawy administracyjno-prawnych regulacji antymonopolowych. Podstawą metodologiczną badania artykułu jest kompleks filozoficznych, ogólnych i prywatnych środków (metod) poznania. Badania opierało się na następujących filozoficzno-ideologicznych ideałach i wartościach, takich jak praworządność, podział prawa na prywatne i publiczne, materialne i procesowe, a także zapewnienie rozwiniętych środków prawnych w celu ochrony interesów publicznych i prywatnych w celu osiągnięcia równowagi interesów. W artykule dokonano przeglądu wyboru równowagi interesów jako podstawy merytorycznej badania administracyjnoprawnych regulacji antymonopolowych, których nie można uznać za wystarczające bez uprzedniego rozwiązania kwestii teoretycznej dotyczącej przedmiotu takiej równowagi, charakteru i treści interesów, które muszą być zrównoważone przez przepisy prawa administracyjnego w celu osiągnięcia skutecznej regulacji antymonopolowej. Biorąc pod uwagę powyższe, niniejszy artykuł jest badaniem mającym na celu zbudowanie koncepcji teoretycznej, która zapewnia systemowe rozwiązanie problemów administracyjno-prawnych dotyczących ochrony konkurencji w zakresie regulacji antymonopolowych.

REGULACJA PRAWNA TRANSFORMACJI CYFROWEJ NA UKRAINIE

Halyna Podzihun

student Katedry Prawa Administracyjnego i Gospodarczego
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego

ORCID ID: 0000-0003-2230-8981

Anotation. W artykule przeanalizowano stan regulacji prawnych transformacji cyfrowej na Ukrainie, co odzwierciedla stan i rozwój reformy różnych sfer życia publicznego oraz udział podmiotów administracji publicznej w tym procesie. Ustalono, że przez cyfrową transformację administracji publicznej należy rozumieć system środków na transformację, poprawę poprzez integrację technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych w działaniach podmiotów administracji publicznej i ich urzędników w celu rozwoju otwartego społeczeństwa informacyjnego, poprawy wydajności, wzrostu gospodarczego, a także poprawy jakości życia obywateli Ukrainy. Główne przejawy transformacji cyfrowej obejmują: a) cyfryzację; b) rozwój gospodarki cyfrowej, innowacji cyfrowych i technologii; c) wdrażanie zarządzania elektronicznego i demokracji elektronicznej; d) wdrażanie elektronicznego obiegu dokumentów i opracowywanie krajowych elektronicznych zasobów informacyjnych, stosowanie zasady interoperacyjności i tym podobne. Dokonano klasyfikacji aktów prawnych regulujących cyfrową transformację w Ukrainie poprzez wyróżnienie: 1) aktów prawnych określających cyfrową transformację jako integralną część reformy administracji publicznej; 2) aktów prawnych określających priorytetowe kierunki transformacji cyfrowej na Ukrainie; 3) aktów prawnych określających status prawny podmiotów administracji publicznej w zakresie transformacji cyfrowej. Zwrócono uwagę na fakt, że normy konstytucyjne pośredniczą w potrzebie podążania za międzynarodowymi trendami podczas ich egzekwowania. Nie wyjątkiem jest przeformatowanie działalności podmiotów administracji publicznej poprzez zastosowanie technologii informacyjno-telekomunikacyjnych. Ustalono, że dokumenty międzynarodowe, z jednej strony, ustalają podstawowe wytyczne dotyczące egzekwowania praw człowieka poprzez stosowanie mechanizmów transformacji cyfrowej, a z drugiej strony, przewidują potrzebę transformacji cyfrowej w zakresie świadczenia usług publicznych i współpracy organów administracji publicznej i obywateli.
Keywords: W artykule przeanalizowano stan regulacji prawnych transformacji cyfrowej na Ukrainie, co odzwierciedla stan i rozwój reformy różnych sfer życia publicznego oraz udział podmiotów administracji publicznej w tym procesie. Ustalono, że przez cyfrową transformację administracji publicznej należy rozumieć system środków na transformację, poprawę poprzez integrację technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych w działaniach podmiotów administracji publicznej i ich urzędników w celu rozwoju otwartego społeczeństwa informacyjnego, poprawy wydajności, wzrostu gospodarczego, a także poprawy jakości życia obywateli Ukrainy. Główne przejawy transformacji cyfrowej obejmują: a) cyfryzację; b) rozwój gospodarki cyfrowej, innowacji cyfrowych i technologii; c) wdrażanie zarządzania elektronicznego i demokracji elektronicznej; d) wdrażanie elektronicznego obiegu dokumentów i opracowywanie krajowych elektronicznych zasobów informacyjnych, stosowanie zasady interoperacyjności i tym podobne. Dokonano klasyfikacji aktów prawnych regulujących cyfrową transformację w Ukrainie poprzez wyróżnienie: 1) aktów prawnych określających cyfrową transformację jako integralną część reformy administracji publicznej; 2) aktów prawnych określających priorytetowe kierunki transformacji cyfrowej na Ukrainie; 3) aktów prawnych określających status prawny podmiotów administracji publicznej w zakresie transformacji cyfrowej. Zwrócono uwagę na fakt, że normy konstytucyjne pośredniczą w potrzebie podążania za międzynarodowymi trendami podczas ich egzekwowania. Nie wyjątkiem jest przeformatowanie działalności podmiotów administracji publicznej poprzez zastosowanie technologii informacyjno-telekomunikacyjnych. Ustalono, że dokumenty międzynarodowe, z jednej strony, ustalają podstawowe wytyczne dotyczące egzekwowania praw człowieka poprzez stosowanie mechanizmów transformacji cyfrowej, a z drugiej strony, przewidują potrzebę transformacji cyfrowej w zakresie świadczenia usług publicznych i współpracy organów administracji publicznej i obywateli.

POJĘCIE I STOSUNEK PRAWA ADMINISTRACYJNEGO DO STATUSU ADMINISTRACYJNO-PRAWNEGO MIGRANTÓW

Veronika Posmitna

aspirantka
Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-2609-4263

Anotation. Od wielu lat toczy się dyskusja naukowa dotycząca definicji i relacji pojęć statusu prawnego i osobowości prawnej w ogóle, a w szczególności administracyjnego stanu prawnego i sądownictwa administracyjnego. Pojęcie prawa administracyjnego jest ściśle związane z pojęciami podmiot prawa administracyjnego i podmiot stosunków prawnych administracyjnych. Powszechnie przyjęte jest rozumienie przez podmioty prawa administracyjnego osób, które posiadają prawa i obowiązki określone w przepisach prawa administracyjnego i mogą wchodzić w stosunki administracyjno-prawne. Jednocześnie, w przeciwieństwie do podmiotu stosunków administracyjno-prawnych, podmiot prawa administracyjnego ma jedynie potencjalną zdolność do wchodzenia w stosunki prawne. Realizując prawo do swobody poruszania się, obywatel Ukrainy może znajdować się poza jej granicami, w tym przypadku nie bierze udziału w żadnych stosunkach administracyjno-prawnych, to znaczy nie będzie ich podmiotem, jednak zawsze jest podmiotem prawa administracyjnego, ponieważ jego jako obywatela normy administracyjno-prawne zostały obdarzone kompleksem praw i obowiązków. Ważne dla tego badania jest również skupienie się na tym, że status administracyjno-prawny różni się obecnością praw i obowiązków dla obywateli Ukrainy, cudzoziemców, bezpaństwowców, uchodźców, a zatem osób, które reprezentują właściwie nasz interes naukowy – migrantów. Status prawny migranta jest zapewniony przez system norm prawnych, za pomocą których Ukraina realizuje swoje prawa. W artykule zaproponowano autorską definicję pojęcia „administracyjna osobowość prawna migrantów” i wyjaśniono jej związek ze statusem administracyjno-prawnym.
Keywords: Od wielu lat toczy się dyskusja naukowa dotycząca definicji i relacji pojęć statusu prawnego i osobowości prawnej w ogóle, a w szczególności administracyjnego stanu prawnego i sądownictwa administracyjnego. Pojęcie prawa administracyjnego jest ściśle związane z pojęciami podmiot prawa administracyjnego i podmiot stosunków prawnych administracyjnych. Powszechnie przyjęte jest rozumienie przez podmioty prawa administracyjnego osób, które posiadają prawa i obowiązki określone w przepisach prawa administracyjnego i mogą wchodzić w stosunki administracyjno-prawne. Jednocześnie, w przeciwieństwie do podmiotu stosunków administracyjno-prawnych, podmiot prawa administracyjnego ma jedynie potencjalną zdolność do wchodzenia w stosunki prawne. Realizując prawo do swobody poruszania się, obywatel Ukrainy może znajdować się poza jej granicami, w tym przypadku nie bierze udziału w żadnych stosunkach administracyjno-prawnych, to znaczy nie będzie ich podmiotem, jednak zawsze jest podmiotem prawa administracyjnego, ponieważ jego jako obywatela normy administracyjno-prawne zostały obdarzone kompleksem praw i obowiązków. Ważne dla tego badania jest również skupienie się na tym, że status administracyjno-prawny różni się obecnością praw i obowiązków dla obywateli Ukrainy, cudzoziemców, bezpaństwowców, uchodźców, a zatem osób, które reprezentują właściwie nasz interes naukowy – migrantów. Status prawny migranta jest zapewniony przez system norm prawnych, za pomocą których Ukraina realizuje swoje prawa. W artykule zaproponowano autorską definicję pojęcia „administracyjna osobowość prawna migrantów” i wyjaśniono jej związek ze statusem administracyjno-prawnym.

W SPRAWIE OKREŚLENIA PODSTAW PRAWNYCH OCHRONY DANYCH OSOBOWYCH W DZIAŁALNOŚCI SĄDU

Anastasiia Pryvalikhina

aspirant
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-2523-5194

Anotation. W artykule dokonano analizy zabezpieczenia prawnego w działalności sądu. Przeanalizowano opinie naukowców dotyczące treści pojęcia „dane osobowe”. Uzasadniona jest potrzeba utworzenia specjalnej jednostki notyfikowanej lub wyznaczenia osoby odpowiedzialnej, która organizuje prace związane z ochroną danych osobowych podczas ich przetwarzania, a także upublicznienie tych informacji, ponieważ sąd jest instytucją, w której gromadzone i przechowywane są duże ilości danych osobowych. Stwierdzono, że do obejmowania stanowiska sędziego przewidziano specjalną procedurę powoływania, która przewiduje pewne ujawnienie danych osobowych kandydata. Podczas składania dokumentów kwalifikacyjnych kandydat wyraża pisemną zgodę na gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie i wykorzystywanie informacji o sobie jako kandydacie, jednak w żaden sposób nie o innych osobach, które są jego krewnymi i/lub znajomymi. Dlatego udowodniono zasadność wprowadzenia wyraźnego rozróżnienia przez ustawodawcę danych osobowych kandydata na sędziego i danych osobowych związanych z nim osób poprzez uzyskanie od takich osób odrębnej zgody na gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie i wykorzystywanie informacji o sobie.
Keywords: W artykule dokonano analizy zabezpieczenia prawnego w działalności sądu. Przeanalizowano opinie naukowców dotyczące treści pojęcia „dane osobowe”. Uzasadniona jest potrzeba utworzenia specjalnej jednostki notyfikowanej lub wyznaczenia osoby odpowiedzialnej, która organizuje prace związane z ochroną danych osobowych podczas ich przetwarzania, a także upublicznienie tych informacji, ponieważ sąd jest instytucją, w której gromadzone i przechowywane są duże ilości danych osobowych. Stwierdzono, że do obejmowania stanowiska sędziego przewidziano specjalną procedurę powoływania, która przewiduje pewne ujawnienie danych osobowych kandydata. Podczas składania dokumentów kwalifikacyjnych kandydat wyraża pisemną zgodę na gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie i wykorzystywanie informacji o sobie jako kandydacie, jednak w żaden sposób nie o innych osobach, które są jego krewnymi i/lub znajomymi. Dlatego udowodniono zasadność wprowadzenia wyraźnego rozróżnienia przez ustawodawcę danych osobowych kandydata na sędziego i danych osobowych związanych z nim osób poprzez uzyskanie od takich osób odrębnej zgody na gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie i wykorzystywanie informacji o sobie.

INSTYTUCJE PRAWNE JAKO OBIEKTY DZIEDZICTWA PRAWNEGO

Mykhailo Ryazanov

Kandydat nauk prawnych, docent, Docent Katedry Orzecznictwa Ogólnoteoretycznego
Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-0404-2841

Anotation. Wielowymiarowość pojęcia „instytucja prawna” określiła problematykę postrzegania instytucjonalizacji w prawie. Warto zauważyć w tej sytuacji fakt, że brak ogólnego podejścia obserwuje się na tle rosnącego zainteresowania wielu badaczy tą kategorią. Potwierdza to jednak złożoność i wyjątkowość instytucji prawnych, ich zależność zarówno od procesów o charakterze praktycznym, jak i od właściwego postrzegania ich w nauce. To nie przypadek, że wielu naukowców postrzega instytucje prawne jako rodzaj informacji na temat tego, które relacje (cele, wartości) mają trwały charakter i powinny być odzwierciedlone w prawie. Tak więc, za pomocą instytucji prawnych, jako obiektów dziedzictwa prawnego, łączy się z przeszłymi pokoleniami, a tworzenie nowych instytucji prawnych, a także ich uznanie na poziomie naukowym i państwowym, jest sposobem przekazywania specjalnego rodzaju informacji prawnych przyszłym pokoleniom. Tak więc, za pomocą instytucji prawnych, jako obiektów dziedzictwa prawnego, łączy się z przeszłymi pokoleniami i następuje dalsze przekazywanie prawa. Współczesne instytucje prawne z pewnością nie są elementami kopiowanymi, ale na ich podstawie można określić trend rozwoju prawnego, kształtowanie podejść i sposobów regulacji prawnej, oddzielenie metody regulacji prawej, które stanowią podstawę dalszych, bardziej złożonych konstrukcji. Oznacza to, że za pośrednictwem instytucji prawnej, podobnie jak za pośrednictwem innych obiektów dziedzictwa prawnego, przeprowadzany jest proces dziedziczenia prawnego.
Keywords: Wielowymiarowość pojęcia „instytucja prawna” określiła problematykę postrzegania instytucjonalizacji w prawie. Warto zauważyć w tej sytuacji fakt, że brak ogólnego podejścia obserwuje się na tle rosnącego zainteresowania wielu badaczy tą kategorią. Potwierdza to jednak złożoność i wyjątkowość instytucji prawnych, ich zależność zarówno od procesów o charakterze praktycznym, jak i od właściwego postrzegania ich w nauce. To nie przypadek, że wielu naukowców postrzega instytucje prawne jako rodzaj informacji na temat tego, które relacje (cele, wartości) mają trwały charakter i powinny być odzwierciedlone w prawie. Tak więc, za pomocą instytucji prawnych, jako obiektów dziedzictwa prawnego, łączy się z przeszłymi pokoleniami, a tworzenie nowych instytucji prawnych, a także ich uznanie na poziomie naukowym i państwowym, jest sposobem przekazywania specjalnego rodzaju informacji prawnych przyszłym pokoleniom. Tak więc, za pomocą instytucji prawnych, jako obiektów dziedzictwa prawnego, łączy się z przeszłymi pokoleniami i następuje dalsze przekazywanie prawa. Współczesne instytucje prawne z pewnością nie są elementami kopiowanymi, ale na ich podstawie można określić trend rozwoju prawnego, kształtowanie podejść i sposobów regulacji prawnej, oddzielenie metody regulacji prawej, które stanowią podstawę dalszych, bardziej złożonych konstrukcji. Oznacza to, że za pośrednictwem instytucji prawnej, podobnie jak za pośrednictwem innych obiektów dziedzictwa prawnego, przeprowadzany jest proces dziedziczenia prawnego.

POJĘCIE I ZNAKI ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ W ZAKRESIE FUNKCJONOWANIA PARTII POLITYCZNYCH NA UKRAINIE

Svitlana Skrypchenko

student Katedry Prawa Administracyjnego i Gospodarczego
Zaporoskiego Uniwersytetu Narodowego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-8837-0003

Anotation. W artykule naukowym autor dokonuje analizy opinii naukowców dotyczących istoty i treści pojęcia „administracja publiczna w sferze funkcjonowania partii politycznych”. Nacisk kładziony jest na administrację publiczną jako zjawisko prawne poprzez określenie najbardziej znaczących podejść teoretyczno-metodologicznych do jej uzasadnienia naukowego. Autor udowadnia, że partie polityczne są szczególną instytucją polityczno-prawną, także w administracji publicznej, dlatego ten szczególny rodzaj stowarzyszeń społecznych o szczególnym statusie wymaga większej uwagi. Uważa się, że partie polityczne są narzędziem mającym na celu osiągnięcie celów politycznych w zarządzaniu sprawami publicznymi, najskuteczniejszym mechanizmem przeprowadzania postępowych reform w państwie, a także przedmiotem publicznego zarządzania, od którego skuteczności w dużej mierze zależy stabilność społeczeństwa. Scharakteryzowano ogólne pojęcie „administracji publicznej”, które wpływa na powstawanie jej poszczególnych odmian. Dokonano rozróżnienia pojęć „zarządzanie państwem” i „administracja publiczna” pod względem treści. Sformułowano autorską definicję pojęcia „administracja publiczna w sferze funkcjonowania partii politycznych” oraz zaproponowano wykaz jego podstawowych cech.
Keywords: W artykule naukowym autor dokonuje analizy opinii naukowców dotyczących istoty i treści pojęcia „administracja publiczna w sferze funkcjonowania partii politycznych”. Nacisk kładziony jest na administrację publiczną jako zjawisko prawne poprzez określenie najbardziej znaczących podejść teoretyczno-metodologicznych do jej uzasadnienia naukowego. Autor udowadnia, że partie polityczne są szczególną instytucją polityczno-prawną, także w administracji publicznej, dlatego ten szczególny rodzaj stowarzyszeń społecznych o szczególnym statusie wymaga większej uwagi. Uważa się, że partie polityczne są narzędziem mającym na celu osiągnięcie celów politycznych w zarządzaniu sprawami publicznymi, najskuteczniejszym mechanizmem przeprowadzania postępowych reform w państwie, a także przedmiotem publicznego zarządzania, od którego skuteczności w dużej mierze zależy stabilność społeczeństwa. Scharakteryzowano ogólne pojęcie „administracji publicznej”, które wpływa na powstawanie jej poszczególnych odmian. Dokonano rozróżnienia pojęć „zarządzanie państwem” i „administracja publiczna” pod względem treści. Sformułowano autorską definicję pojęcia „administracja publiczna w sferze funkcjonowania partii politycznych” oraz zaproponowano wykaz jego podstawowych cech.

POGLĄD EUROPEJSKIEJ KONWENCJI PRAW CZŁOWIEKA W KWESTII JĘZYKOWEJ PRZY PROWADZENIU POSTĘPOWANIA

Vasyl Slipeniuk

adwokat, aspirant Katedry Prawa Konstytucyjnego i Sprawiedliwości
Odeskiego Narodowego Uniwersytetu imienia I.I. Miecznikowa (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-1879-5596

Anotation. W artykule naukowym autor zbadał Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności pod kątem nadania w nich prawa osoby do używania w postępowaniu sądowym języka ojczystego lub języka, który osoba rozumie, jako składnik prawa do sprawiedliwego procesu. Na podstawie norm konwencyjnych i interpretacji orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka podkreślono subiektywne i obiektywne zrozumienie powyższego prawa oraz przeanalizowano cechy jego praktycznej realizacji. Podkreślono potrzebę umocowania prawa osoby do używania języka ojczystego w postępowaniu sądowym lub języka, który dana osoba rozumie, na poziomie krajowym, a także podkreślono znaczenie jego realizacji dla uczciwości procesu sądowego i dalszego przestrzegania innych praw i podstawowych wolności osoby.
Keywords: W artykule naukowym autor zbadał Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności pod kątem nadania w nich prawa osoby do używania w postępowaniu sądowym języka ojczystego lub języka, który osoba rozumie, jako składnik prawa do sprawiedliwego procesu. Na podstawie norm konwencyjnych i interpretacji orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka podkreślono subiektywne i obiektywne zrozumienie powyższego prawa oraz przeanalizowano cechy jego praktycznej realizacji. Podkreślono potrzebę umocowania prawa osoby do używania języka ojczystego w postępowaniu sądowym lub języka, który dana osoba rozumie, na poziomie krajowym, a także podkreślono znaczenie jego realizacji dla uczciwości procesu sądowego i dalszego przestrzegania innych praw i podstawowych wolności osoby.

CECHY NABYCIA STATUSU UCZESTNIKA POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNEGO

Liubov Tokmilova

sędzia Odeskiego Okręgowego Sądu Administracyjnego, aspirant Katedry Prawa Administracyjnego i Finansowego
Narodowego Uniwersytetu „Odeska Akademia Prawnicza” (Odessa, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-9189-9864

Anotation. W artykule zbadano cechy nabycia statusu uczestnika postępowania administracyjnego. Ustalono, że osoby, które będą należeć do różnych grup uczestników postępowania administracyjnego, będą faktycznie nosicielami różnych praw procesowych wymagających różnych treści gwarancji. Jednocześnie osoba, jeśli istnieje podstawa prawna jego udziału w rozpatrywaniu i rozstrzyganiu przez sądy administracyjne konkretnej sprawy w postępowaniu sądowym, nabywa status prawny charakterystyczny dla konkretnego uczestnika postępowania administracyjnego. Ustalono, że ta sama osoba może uzyskać zarówno ten sam, jak i inny status prawny uczestnika postępowania administracyjnego przy rozpatrywaniu różnych spraw administracyjnych. Z drugiej strony, niezależnie od tego, kto nabywa status prawny uczestnika postępowania administracyjnego, zbiór elementów, które go determinują, nie jest zmienny i zależy wyłącznie od konstrukcji prawa postępowania administracyjnego.
Keywords: W artykule zbadano cechy nabycia statusu uczestnika postępowania administracyjnego. Ustalono, że osoby, które będą należeć do różnych grup uczestników postępowania administracyjnego, będą faktycznie nosicielami różnych praw procesowych wymagających różnych treści gwarancji. Jednocześnie osoba, jeśli istnieje podstawa prawna jego udziału w rozpatrywaniu i rozstrzyganiu przez sądy administracyjne konkretnej sprawy w postępowaniu sądowym, nabywa status prawny charakterystyczny dla konkretnego uczestnika postępowania administracyjnego. Ustalono, że ta sama osoba może uzyskać zarówno ten sam, jak i inny status prawny uczestnika postępowania administracyjnego przy rozpatrywaniu różnych spraw administracyjnych. Z drugiej strony, niezależnie od tego, kto nabywa status prawny uczestnika postępowania administracyjnego, zbiór elementów, które go determinują, nie jest zmienny i zależy wyłącznie od konstrukcji prawa postępowania administracyjnego.

INSTYTUCJONALNY MECHANIZM ZABEZPIECZENIA ZAKRESU OPODATKOWANIA JAKO SPOSÓB ORGANIZOWANIA I WYKONYWANIA DZIAŁALNOŚCI UPRAWNIONYCH PODMIOTÓW ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ

Iaroslav Ianushevich

kandydat nauk ekonomicznych

ORCID ID: 0000-0001-9532-3387

Anotation. Artykuł poświęcony jest badaniu instytucjonalnego mechanizmu zabezpieczenia zakresu opodatkowania. Określono cechy instytucjonalnego mechanizmu zapewnienia zakresu opodatkowania jako sposobu organizowania i wykonywania działalności uprawnionych podmiotów administracji publicznej w zakresie poprawy i tworzenia odpowiednich warunków do płacenia podatków, opłat i innych ogólnych opłat wiążących, które mają na celu osiągnięcie interesu publicznego. Uzasadnione, że podmiot administracji publicznej, którego funkcjonowanie jest znacząco elementem instytucjonalnego mechanizmu zapewnienia sfery opodatkowania, jest nosicielem władzy na realizację działalności kierowniczej i wykonawczej oraz świadczenia usług administracyjnych w czasie administracji podatków, opłat i innych obowiązkowych płatności do skarbu państwa i budżetów lokalnych, a także do publicznych funduszy celowych. Ustalono, że instytucjonalny mechanizm zabezpieczenia zakresu opodatkowania należy kształtować z funkcjonalnego odzwierciedlenia działalności poszczególnych podmiotów administracji publicznej. Wyróżniono następujące grupy podmiotów administracji publicznej, których funkcjonowanie jest istotnym elementem instytucjonalnego mechanizmu zapewnienia zakresu opodatkowania: organy władzy publicznej; organy samorządu terytorialnego; podmioty delegowanych uprawnień, którymi w zakresie opodatkowania mogą być instytucje społeczeństwa obywatelskiego; podmioty, które nie są przypisane do organów władzy państwowej i samorządu lokalnego, ale są obdarzone odrębnymi uprawnieniami do zapewnienia wpływu zarządczego w tym zakresie. Podkreślono, że instytucjonalny mechanizm zapewnienia zakresu opodatkowania powinien zawsze spełniać cele i zadania stawiane państwu.
Keywords: Artykuł poświęcony jest badaniu instytucjonalnego mechanizmu zabezpieczenia zakresu opodatkowania. Określono cechy instytucjonalnego mechanizmu zapewnienia zakresu opodatkowania jako sposobu organizowania i wykonywania działalności uprawnionych podmiotów administracji publicznej w zakresie poprawy i tworzenia odpowiednich warunków do płacenia podatków, opłat i innych ogólnych opłat wiążących, które mają na celu osiągnięcie interesu publicznego. Uzasadnione, że podmiot administracji publicznej, którego funkcjonowanie jest znacząco elementem instytucjonalnego mechanizmu zapewnienia sfery opodatkowania, jest nosicielem władzy na realizację działalności kierowniczej i wykonawczej oraz świadczenia usług administracyjnych w czasie administracji podatków, opłat i innych obowiązkowych płatności do skarbu państwa i budżetów lokalnych, a także do publicznych funduszy celowych. Ustalono, że instytucjonalny mechanizm zabezpieczenia zakresu opodatkowania należy kształtować z funkcjonalnego odzwierciedlenia działalności poszczególnych podmiotów administracji publicznej. Wyróżniono następujące grupy podmiotów administracji publicznej, których funkcjonowanie jest istotnym elementem instytucjonalnego mechanizmu zapewnienia zakresu opodatkowania: organy władzy publicznej; organy samorządu terytorialnego; podmioty delegowanych uprawnień, którymi w zakresie opodatkowania mogą być instytucje społeczeństwa obywatelskiego; podmioty, które nie są przypisane do organów władzy państwowej i samorządu lokalnego, ale są obdarzone odrębnymi uprawnieniami do zapewnienia wpływu zarządczego w tym zakresie. Podkreślono, że instytucjonalny mechanizm zapewnienia zakresu opodatkowania powinien zawsze spełniać cele i zadania stawiane państwu.

NAUKOWO-PRAKTYCZNE PODEJŚCIE DO KSZTAŁTOWANIA STRATEGICZNEGO MECHANIZMU ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ W OCHRONIE ZDROWIA

Anatolii Lebediev

aspirant
Klasycznego Uniwersytetu Prywatnego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0001-5947-8699

Anotation. Obecnie istnieją niepodważalne dowody na to, że zdrowie publiczne jest jednym z najważniejszych czynników rozwoju gospodarki każdego kraju i dobrobytu ludności. Zdolność systemu opieki zdrowotnej do wpływania na zdrowie populacji wzrosła kilkakrotnie w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat. Nowoczesny system opieki zdrowotnej powinien zapewniać dostępność usług zdrowotnych dla tych, którzy ich najbardziej potrzebują, charakteryzować się wysoką jakością i bezpieczeństwem oraz gwarantować maksymalne możliwe wyniki zdrowotne na poziomie populacji. W swoim artykule autor bada i analizuje strategię rozwoju systemu ochrony zdrowia, ponieważ na Ukrainie w latach niepodległości wielokrotnie rozpoczynano różne reformy w dziedzinie zdrowia. Autor zauważa, że ogólnie charakteryzowały się one brakiem jasno określonych celów, brakiem kompleksowości transformacji, ciągłym przeglądem strategii reform, jasną polityką, egzekwowaniem podejmowanych decyzji, ignorowaniem naukowo udowodnionych lub sprawdzonych w praktyce podejść, form i metod transformacji, znaczącym wpływem na podejmowanie decyzji przez grupy lobbingowe, niskim tempem wdrażania, niespójnością i sprzecznością. Ponadto w artykule podkreślono główne problemy istniejącego systemu opieki zdrowotnej na Ukrainie, które wymagają pilnego rozwiązania.
Keywords: Obecnie istnieją niepodważalne dowody na to, że zdrowie publiczne jest jednym z najważniejszych czynników rozwoju gospodarki każdego kraju i dobrobytu ludności. Zdolność systemu opieki zdrowotnej do wpływania na zdrowie populacji wzrosła kilkakrotnie w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat. Nowoczesny system opieki zdrowotnej powinien zapewniać dostępność usług zdrowotnych dla tych, którzy ich najbardziej potrzebują, charakteryzować się wysoką jakością i bezpieczeństwem oraz gwarantować maksymalne możliwe wyniki zdrowotne na poziomie populacji. W swoim artykule autor bada i analizuje strategię rozwoju systemu ochrony zdrowia, ponieważ na Ukrainie w latach niepodległości wielokrotnie rozpoczynano różne reformy w dziedzinie zdrowia. Autor zauważa, że ogólnie charakteryzowały się one brakiem jasno określonych celów, brakiem kompleksowości transformacji, ciągłym przeglądem strategii reform, jasną polityką, egzekwowaniem podejmowanych decyzji, ignorowaniem naukowo udowodnionych lub sprawdzonych w praktyce podejść, form i metod transformacji, znaczącym wpływem na podejmowanie decyzji przez grupy lobbingowe, niskim tempem wdrażania, niespójnością i sprzecznością. Ponadto w artykule podkreślono główne problemy istniejącego systemu opieki zdrowotnej na Ukrainie, które wymagają pilnego rozwiązania.

UZASADNIENIE PODZIAŁU SIŁ ZBROJNYCH NA PLACÓWKI (JEDNOSTKI) CZASU POKOJOWEGO I WOJENNEGO

Volodymyr Mozharovskyi, Serhii Hodz

Volodymyr Mozharovskyi, doktor nauk wojskowych, starszy badacz, główny pracownik naukowy Centralnego Naukowo-Badawczego Instytutu Sił Zbrojnych Ukrainy (Kijów, Ukraina)
Serhii Hodz, kandydat nauk wojskowych, starszy badacz, starszy pracownik naukowy Centralnego Naukowo-Badawczego Instytutu Sił Zbrojnych Ukrainy (Kijów, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0003-3542-5407, ORCID ID: 0000-0002-7860-2330

Anotation. Problem podziału wojsk na placówki (jednostki) stałej gotowości (czas pokoju) i te, które podlegają odmobilizacji w szczególnym okresie (czas wojny), zawsze był integralnym elementem procesu tworzenia sił zbrojnych państwa. Taki problem wynika ze sprzeczności, której istotą jest to, że: z jednej strony uzasadniona jest próba utrzymania rozmieszczonymi większości lub nawet wszystkich placówek (jednostek) w czasie pokoju. Minimalizuje to całkowity czas na przygotowanie ich do wykonywania zadań zgodnie z przeznaczeniem. Jednak w tym przypadku, biorąc pod uwagę średnie roczne koszty (z wyłączeniem kosztów broni i sprzętu wojskowego) utrzymania, wyposażenia i gotowości bojowej jednej placówki (jednostki), całkowite koszty utrzymania tych placówek (jednostek) znacznie wzrosną. Koszty te mogą przekroczyć przeznaczone na to średnie roczne środki finansowe. Z drugiej strony można rozważyć inną skrajność, gdy w specjalnym okresie większość lub nawet wszystkie placówki (jednostki) będą podlegać odmobilizowaniu i gotowości bojowej. Ta opcja ich utrzymania, biorąc pod uwagę średnie roczne koszty (z wyłączeniem kosztów broni i sprzętu wojskowego) w celu zmobilizowania i gotowości bojowej jednej placówki (jednostki), minimalizuje niezbędne koszty, ale w tym przypadku czas na doprowadzenie tych placówek (jednostek) do gotowości bojowej się wydłuża i komplikuje się proces ich koordynacji bojowej. W związku z tą sprzecznością w rzeczywistości pojawia się problem znalezienia kompromisowego rozwiązania, to znaczy najbardziej akceptowalnego wariantu podziału całkowitej liczby formacji wojskowych na placówki (jednostki) stałej gotowości (te, które są rozmieszczone w czasie pokoju) i placówki (jednostki) podlegające odmobilizowaniu w specjalnym okresie (skrócony skład i kadra). Uwzględnia to ograniczenia dotyczące średnich rocznych środków finansowych, które są przydzielane, oraz niezbędnych zasobów na utrzymanie placówek (jednostek), a także odpowiednich terminów na ich doprowadzenie do gotowości bojowej. Jednak dzisiaj rozwiązanie tego problemu odbywa się głównie empirycznie i bez niezbędnego uzasadnienia naukowego. W związku z tym istnieje potrzeba opracowania metodycznego aparatu uzasadniającego taki rozkład, który kompleksowo uwzględniłby główne czynniki wpływające na poziom zdolności bojowej żołnierzy i ich rozmieszczenie zgodnie z przeznaczeniem. Celem tego artykułu jest przedstawienie istoty i podstawowej treści jednej z metod metodycznego aparatu badawczego – metody priorytetów. Według autorów proponowana metoda pozwoli uzasadnić rozkład składu bojowego wojsk – z góry określoną liczbę placówek (jednostek) w stosunku do kolejności ich utrzymania (rozmieszczonych w czasie pokoju i tych, które podlegają odmobilizowaniu w specjalnym okresie).
Keywords: Problem podziału wojsk na placówki (jednostki) stałej gotowości (czas pokoju) i te, które podlegają odmobilizacji w szczególnym okresie (czas wojny), zawsze był integralnym elementem procesu tworzenia sił zbrojnych państwa. Taki problem wynika ze sprzeczności, której istotą jest to, że: z jednej strony uzasadniona jest próba utrzymania rozmieszczonymi większości lub nawet wszystkich placówek (jednostek) w czasie pokoju. Minimalizuje to całkowity czas na przygotowanie ich do wykonywania zadań zgodnie z przeznaczeniem. Jednak w tym przypadku, biorąc pod uwagę średnie roczne koszty (z wyłączeniem kosztów broni i sprzętu wojskowego) utrzymania, wyposażenia i gotowości bojowej jednej placówki (jednostki), całkowite koszty utrzymania tych placówek (jednostek) znacznie wzrosną. Koszty te mogą przekroczyć przeznaczone na to średnie roczne środki finansowe. Z drugiej strony można rozważyć inną skrajność, gdy w specjalnym okresie większość lub nawet wszystkie placówki (jednostki) będą podlegać odmobilizowaniu i gotowości bojowej. Ta opcja ich utrzymania, biorąc pod uwagę średnie roczne koszty (z wyłączeniem kosztów broni i sprzętu wojskowego) w celu zmobilizowania i gotowości bojowej jednej placówki (jednostki), minimalizuje niezbędne koszty, ale w tym przypadku czas na doprowadzenie tych placówek (jednostek) do gotowości bojowej się wydłuża i komplikuje się proces ich koordynacji bojowej. W związku z tą sprzecznością w rzeczywistości pojawia się problem znalezienia kompromisowego rozwiązania, to znaczy najbardziej akceptowalnego wariantu podziału całkowitej liczby formacji wojskowych na placówki (jednostki) stałej gotowości (te, które są rozmieszczone w czasie pokoju) i placówki (jednostki) podlegające odmobilizowaniu w specjalnym okresie (skrócony skład i kadra). Uwzględnia to ograniczenia dotyczące średnich rocznych środków finansowych, które są przydzielane, oraz niezbędnych zasobów na utrzymanie placówek (jednostek), a także odpowiednich terminów na ich doprowadzenie do gotowości bojowej. Jednak dzisiaj rozwiązanie tego problemu odbywa się głównie empirycznie i bez niezbędnego uzasadnienia naukowego. W związku z tym istnieje potrzeba opracowania metodycznego aparatu uzasadniającego taki rozkład, który kompleksowo uwzględniłby główne czynniki wpływające na poziom zdolności bojowej żołnierzy i ich rozmieszczenie zgodnie z przeznaczeniem. Celem tego artykułu jest przedstawienie istoty i podstawowej treści jednej z metod metodycznego aparatu badawczego – metody priorytetów. Według autorów proponowana metoda pozwoli uzasadnić rozkład składu bojowego wojsk – z góry określoną liczbę placówek (jednostek) w stosunku do kolejności ich utrzymania (rozmieszczonych w czasie pokoju i tych, które podlegają odmobilizowaniu w specjalnym okresie).

O PROBLEMIE PRZELICZANIA EMERYTUR DLA EMERYTÓW WOJSKOWYCH: DECYZJA RZĄDOWO-ZARZĄDCZA

Yaroslav Radchenko

aspirant
Klasycznego Uniwersytetu Prywatnego (Zaporoże, Ukraina)

ORCID ID: 0000-0002-0331-7025

Anotation. Kryzys gospodarczy, niepomyślna sytuacja finansowa i biurokratyczny mechanizm realizacji każdego społecznego prawa, w szczególności i prawa do emerytury na Ukrainie sprawia, że są prawa do świadczeń emerytalnych żołnierzy i członków ich rodzin, nie są realizowane prawidłowo, dlatego często takie emerytury nie są przyznawane lub przyznawane są znacznie później, niż takie prawo powstało. Na przykład, w roku 2019 złożono 47,4 tys. pozwów do organów Funduszu Emerytalnego Ukrainy w sprawie zabezpieczenia emerytalnego i innych kwestii w wysokości 527,1 mln UAH. Sąd zaspokoił 38,6 tys. pozwów (85,1% wszystkich rozpatrywanych przez sądy spraw) na kwotę 458,11 mln UAH. Najwięcej pozwów (prawie 15 tys.) złożono w sprawach o przyznanie (przeliczenie) i wypłaty emerytur osobom zwolnionym ze służby wojskowej, zaspokojono 11,2 tys. pozwów, co stanowi 83,2% rozpatrywanych przez sądy spraw tej kategori i. Te statystyki wskazują tylko, że obecnie wielu żołnierzy, którzy mają prawo do świadczenia emerytalnego, boryka się z problemem prawidłowego, terminowego i sprawiedliwego naliczania i ponownego obliczania wysokości własnej, zasłużonej emerytury. Autor podkreśla, że przeliczenie emerytury jest ustawowo ustaloną procedurą zmiany wysokości już przyznanej emerytury w związku ze zmianą okoliczności, dostarczeniem nowych dokumentów, uchwaleniem nowych aktów prawnych, zmianą państwowych standardów społecznych i tym podobnych. Przyznanie emerytury, jako część emerytalnego stosunku prawnego, jest szczególnie ważną jego częścią składową, ponieważ na tym etapie istnieje ustanowienie tych relacji, które w przyszłości będą się rozwijać.
Keywords: Kryzys gospodarczy, niepomyślna sytuacja finansowa i biurokratyczny mechanizm realizacji każdego społecznego prawa, w szczególności i prawa do emerytury na Ukrainie sprawia, że są prawa do świadczeń emerytalnych żołnierzy i członków ich rodzin, nie są realizowane prawidłowo, dlatego często takie emerytury nie są przyznawane lub przyznawane są znacznie później, niż takie prawo powstało. Na przykład, w roku 2019 złożono 47,4 tys. pozwów do organów Funduszu Emerytalnego Ukrainy w sprawie zabezpieczenia emerytalnego i innych kwestii w wysokości 527,1 mln UAH. Sąd zaspokoił 38,6 tys. pozwów (85,1% wszystkich rozpatrywanych przez sądy spraw) na kwotę 458,11 mln UAH. Najwięcej pozwów (prawie 15 tys.) złożono w sprawach o przyznanie (przeliczenie) i wypłaty emerytur osobom zwolnionym ze służby wojskowej, zaspokojono 11,2 tys. pozwów, co stanowi 83,2% rozpatrywanych przez sądy spraw tej kategori i. Te statystyki wskazują tylko, że obecnie wielu żołnierzy, którzy mają prawo do świadczenia emerytalnego, boryka się z problemem prawidłowego, terminowego i sprawiedliwego naliczania i ponownego obliczania wysokości własnej, zasłużonej emerytury. Autor podkreśla, że przeliczenie emerytury jest ustawowo ustaloną procedurą zmiany wysokości już przyznanej emerytury w związku ze zmianą okoliczności, dostarczeniem nowych dokumentów, uchwaleniem nowych aktów prawnych, zmianą państwowych standardów społecznych i tym podobnych. Przyznanie emerytury, jako część emerytalnego stosunku prawnego, jest szczególnie ważną jego częścią składową, ponieważ na tym etapie istnieje ustanowienie tych relacji, które w przyszłości będą się rozwijać.